W Kalwarii Wileńskiej podczas wieczornej Mszy św. w ubiegłą sobotę odbyło się uroczyste pasowanie nowych kandydatów na ministrantów oraz pasowanie na starszych rangą.
Darek Dowejko… Jestem! Aneta Klimowicz… Jestem. Daniel Jancz… Jestem! Przy wtórze organów padały imiona i nazwiska kandydatów na nowych ministrantów kościoła — sześciu chłopców i jednej dziewczynki.
Kolejno wymieniani stawali przed ołtarzem i uroczyście odczytywali słowa ministranckiego przyrzeczenia: „Służbę ministrancką uważam za moje powołanie i zaszczyt. Przyrzekam Bogu służyć przy Jego ołtarzu z wiarą i radością…”.
— Do służby ministranckiej namówił mnie kolega. Poszedłem z ciekawości, a potem stwierdziłem, że w ten sposób jest się bliżej Boga, i to chyba dobrze — mówi Darek Dowejko.
Aneta Klimowicz, uczennica 5 klasy, wykazała się — jak żartowali koledzy — wyjątkową odwagą, bo pośród 20 kandydatów i ministrantów jest jedyną dziewczyną. Jak sama mówi, ministrantura jest dobrą okazją do częstszego bywania w kościele. Tymczasem Daniel Jancz, uczeń 7 klasy mówi, że przy ołtarzu „jest jakoś trochę cieplej na sercu, tu się można nauczyć nieco lepiej modlić”.
Spośród 20 ministrantów – Polaków (grupa litewska liczy ponad 30 osób)posługujących w Kalwarii Wileńskiej13 to już starsi chłopcy, niektórzy nawet pod wąsem. Wielu z nich tego dnia otrzymało następne stopnie ministranckie, inni je już mieli. Wszyscy oni w obecności Boga, kapłana i zebranychw tym dniu wiernych zadeklarowali, że chcą nadal służyć Bogu i odnowili swoje przyrzeczenia.
— Przekonaliśmy się, że dobrze jest z Bogiem iść przez życie, lżej się rozwiązuje wówczas wiele problemów i w ogóle świat jest weselszy — mówili starsi ministranci.
Całej uroczystości towarzyszył piękny śpiew chóru parafialnego, były gratulacje, słodycze i herbatka. A kleryk Wiktor Kudriaszow, który szykował ministrantów, był wyraźnie zadowolony ze swoich chłopców.
PARAFIALNE STOPNIE MINISTRANCKIE
Kandydaci na ministrantów muszą przejść roczny okres próbny. Nie będą jeszcze nosić komży ani wykonywać żadnej czynności, lecz tylko będą przyglądać się starszym. Jeśli się dobrze wykażą swoim zachowaniem i znajomością ministrantury, komżę (wyraz wiary) założą po roku.
Po dwóch latach posługi przy ołtarzu otrzymają pelerynki (przypominające miłość, jaką Bóg ich otacza). Wówczas będą mogli już podawać wodę i wino, nosić patenę podczas udzielania komunii św.
Po trzech latach posługi ministrant otrzymuje sutannę (przypomina mu postanowienie służyć Bogu i Kościołowi) ministrancką, która zazwyczaj bywa bordowego koloru. Taki ministrant przenosi Mszał, dzwoni itp. Najwyższą ministrancką oznaką jest Krzyż (znak naszego odkupienia).
WSZYSTKIE STOPNIE MINISTRANTURY
Generalnie jest wiele stopni ministranckich: lektor (czyta modlitwy powszechne), ministrant Krzyża (niosący Krzyż), psałterzysta (śpiewający psalmy), choralista (dzwoni dzwonkami), księgi (przenosi Mszał),światła (służy świecami i latarniami),kadzidła (służy trybularzem (naczynie z zielem kadzidła liturgicznego),ołtarza (podaje kielich i patenę podczas udzielania komunii św.), wody (nosi naczynie z wodą święconą).
Jednak nie każda parafia ma taką ilość ministrantów, więc o podziale na stopnie decyduje proboszcz.
W większości kościołów są najczęściej cztery stopnie (patrz. ramka „Parafialne stopnie ministranckie”).