Więcej

    Na naszych łamach …

    Czytaj również...

    Przed 41 laty: W naszej stolicy

    Oto zabawne domki z tektury z kolorowymi obrazkami na temat bajek. Wsypuje się do nich cukierki oraz inne słodycze i wysyła się do sklepów na pociechę  dziatwie.
    Odbywają się ostatnie przygotowania do świąt noworocznych w Wileńskiej Fabryce Cukierków „Pergalė”. Najprzeróżniejsze domki, torebki i inne zabawki wypełnione łakociami – oto dalece niepełny spis atrakcyjnych wyrobów fabryki przeznaczonych dla milusińskich. Ogólna liczba tych wyrobów osiągnie sto tysięcy.
    Nie zapomniano też o dorosłych. Po raz pierwszy fabryka produkuje na święta noworoczne bombonierki „Pozdrowienia z Wilniusu”. Wypełnia się je wyborowymi cukierkami „Wilnius”. Sklepy stolicy otrzymają do 50 tysięcy rozmaitych bombonierek – droższych i tańszych.

    Inf. wł.
    „Czerwony Sztandar”
    25 grudnia 1963 r.
    Goście stolicy – Stefan Swierzewski

    Wczoraj porannym pociągiem z Moskwy przybył do stolicy Litwy Radzieckiej naczelny redaktor czasopisma „Polska” Stefan Swierzewski.
    — Już dawno chciałem odwiedzić to piękne miasto – powiedział w rozmowie z naszym korespondentem gość z Polski.
    — Często bywam w Związku Radzieckim, lecz jakoś nie miałem okazji do odwiedzenia Wilniusu i jego okolic, z którymi związany jest pewien okres mego życia. Dużo słyszałem o korzystnych zmianach, które zaszły w prastarej stolicy litewskiej, że Wilnius bardzo wypiękniał.
    Stefan Swierzewski pracował w prasie wileńskiej, był tuż po wojnie zastępcą redaktora gazety „Prawda Wileńska”(…).

    B. Jaszczyński
    „Czerwony Sztandar”
    14 grudnia 1963 r.

    Przed 26 laty: Litwa przyjmuje Ormian

    Wczoraj o godzinie drugiej w nocy przybył na Dworzec Wileński pociąg z bratniej Armenii. 550 jego pasażerów — to mieszkańcy Spitaku, Kirowakanu i Leninakanu, którzy przeżyli straszliwe w skutkach trzęsienie ziemi. Wielu z nich utraciło swoich najbliższych. Inni uratowali się prawie cudem. Ale wszyscy utracili dach nad głową. Nasza republika przyjmie ogółem ponad tysiąc osób – dzieci, kobiet, starców. Umieści się ich w profilaktoriach i ośrodkach zdrowia fabryk i zakładów przemysłowych.
    Większość pacjentów — to dzieci. Z nimi ich matki, babcie albo chociaż ciocia, starsze rodzeństwo. Mężczyźni, owszem, również przyjechali. Ale tylko po to, by rozlokować najbliższych, by wiedzieć, gdzie się znajdują. A sami już wkrótce wracają „do domu”.
    — Nie możemy tu dłużej być, skoro tam bardzo potrzebne są nasze ręce do pracy. Będziemy na nowo budować cały Spitak i te mniejsze obok osiedla, które także uległy całkowitemu zniszczeniu. Podniesiemy z gruzów Kirowakan i Leninakan — powiedział jeden z przybyłych Howik Oganesian (…).
    Wśród wielu zespołów, jakie udzieliły gościny ofiarom trzęsienia ziemi, jest też załoga Wileńskiego Zakładu Przyrządów Radiopomiarowych, który udostępnił swoje doskonale wyposażone profilaktorium „Auszra” znajdujące się przy Szosie Niemenczyńskiej w sosnowym borze. Dyrektor przedsiębiorstwa Oktiabr Burdenko osobiście powitał przybyłych, zatroszczył się, by mieli wszystko niezbędne.

    Inf. wł.
    „Czerwony Sztandar”
    29 grudnia 1988 r.

    moniuszko 13Przed 15 laty: Prezent społeczeństwu Wilna

    W sobotę w skwerze przy kościele św. Katarzyny zostało ustawione nowe popiersie  Stanisława Moniuszki. Uroczyste otwarcie odbędzie się w czwartek, 1 października.
    Przed miesiącem stare, bardzo zniszczone popiersie kompozytora, dłuta  rzeźbiarza Bolesława Bałzukiewicza, zostało zdjęte z postumentu, na którym stało od 1922 roku i dowiezione do pracowni ZSA „Minivara”. Rzeźbiarz Kęstutis Norkūnas wykonał model popiersia, które jest kopią wyżej wymienionej rzeźby.
    „(…) Koszta wykonanej pracy wynoszą 16 tys. litów, jednak podjęliśmy się odlania popiersia za darmo, jest to nasz prezent społeczeństwu miasta Wilna” – powiedział w rozmowie z „Kurierem” Rutenis Dirvonskis, dyrektor „Minivary”.
    „Poprzednia rzeźba była w opłakanym stanie. »Stary« Moniuszko miał kłopoty z nosem, który był odbity, a potem niezgrabnie »doklejony«. Nowe popiersie pokryliśmy cieniutką warstwą brązu, około 3-4 mm. Mogę z całą odpowiedzialnością twierdzić, że nosowi obecnego »Moniuszki« nic nie grozi, nawet jeśli popiersie będzie stało na dnie oceanu. Pokryliśmy popiersie warstwą oksydu, który jest odpowiednikiem greckiej patyny. Dzięki patynie czas będzie nie niszczył, lecz wręcz odwrotnie, upiększał rzeźbę” – powiedział o wykonanej pracy Filibertas Tamaševičius.

    Sabina Kozłowska
    „Kurier Wileński”
    28 września 1999 r.

    Reklama na podst. ust. użytkownika.; Dzięki reklamie czytasz nas za darmo

    Afisze

    Więcej od autora

    Czerwone, niebieskie, żółte, a nawet czarne i złote 

    Bezpieczeństwo barwników syntetycznych jest kwestią kontrowersyjną. Wszystkie barwniki spożywcze mają indeks od E100 do E182, jednak nie wszystkie są jednakowo przyjazne dla człowieka. Przy czym skutki stosowania ich dla jednych ludzi mogą być w ogóle nieodczuwalne, ale dla niektórych,...

    Prezentacja książki „Tak teraz postępują uczciwi ludzie. Polacy z Wileńszczyzny ratujący Żydów”

    W wydarzeniu wzięła udział autorka książki, Ilona Lewandowska, Danutė Selčinskaja, kierowniczka projektu upamiętnienia ratujących Żydów Muzeum Historii Żydów im. Gaona Wileńskiego oraz przedstawiciele wydawcy, czyli Instytutu Polskiego w Wilnie. Wydarzenie rozpoczęło się od projekcji filmu „Świat Józefa”, który opowiada historię...

    Laurynas Kasčiūnas nowym ministrem obrony Litwy. Wśród priorytetów reforma poboru

    Prezydent ocenił kandydaturę Nominacja Kasčiūnasa została przedłożona prezydentowi przez premier Ingridę Šimonytė w zeszłym tygodniu, a głowa państwa powiedziała, że chce ocenić informacje dostarczone przez służby na temat kandydata.Arvydas Anušauskas, który do tej pory pełnił funkcję ministra, podał się do...

    Centrum Kultury Samorządu Rejonu Solecznickiego zaprasza na koncert chóru „Res Musica” z Gryfina

    Chór też zaśpiewa podczas nabożeństwa. Chór „Res Musica” w Gryfinie działa od 23 lat. Występował w kraju i za granicą. W swoim dorobku posiada złote, srebrne i brązowe dyplomy zdobyte na festiwalach i w konkursach chóralnych. Założycielem i pierwszym dyrygentem...