Sejm Litwy przygotował plan pomocy Ukrainie w kontekście eurointegracji. Plan przewiduje przydzielenie Ukraińcom w ciągu kolejnych 10 lat 50 mld euro na rozwój średniej i drobnej przedsiębiorczości. Koncepcja była wczoraj przedstawiona ambasadorom rezydującym na Litwie.
„Chciałbym podkreślić, że od samego początku to był litewski plan dla Ukrainy na lata 2017-2020, a później ten plan stał się europejski. Jeszcze raz dziękuję państwu litewskiemu za jego wysiłki. Plan ten ma kluczowe znaczenie dla Ukrainy, ale nie tylko. To, co się dzieje na Ukrainie, jest ważne nie tylko dla naszych obywateli, ale dla wszystkich kontynentów, dla całego demokratycznego świata” – mówił wczoraj na konferencji Volodymyr Jacenkivski, ambasador Ukrainy na Litwie.
Mówiąc o największych wyzwaniach Ukrainy, ambasador tego państwa przyznał, że walka z korupcją jest jednym z podstawowych zadań, zaznaczył także, że Ukraina w tym kierunku zrobiła już wielkie postępy. „Proszę uwierzyć, w ciągu ostatnich trzech lat zrobiliśmy bardzo dużo, przyjęliśmy wiele ważnych ustaw, korzystamy z pozytywnych doświadczeń partnerów Unii Europejskiej”.
Jak powiedział „Kurierowi Wileńskiemu” Linas Linkevičius, minister spraw zagranicznych Litwy, dzisiaj najważniejsza jest pomoc Ukrainie, aby mogła prawidłowo zagospodarować pieniądze.
– Ukraina otrzymuje dzisiaj niemało pomocy finansowej od różnych państw, od instytucji finansowych, ale, niestety, żadnych pozytywnych wyników nie ma. Dlatego chcemy te wszystkie instytucje połączyć w jedno, aby było można dokładnie śledzić, dokąd tak naprawdę trafiają pieniądze. Ukrainie przekazano już bardzo dużo środków, które zostały zmarnowane przez to państwo. Ukraińcy nadal nie wykorzystują wielu możliwości, które pomogłyby im samodzielnie rozruszać gospodarkę. Sytuacja na Ukrainie jest bardzo skomplikowana i przez wiele lat się nie zmieniła. Najważniejsze jest to, aby pieniądze, które pochodzą od dawców międzynarodowych instytucji finansowych kanałami krajowymi, były rozdzielane w sposób przejrzysty, aby zapewnić ich kontrolę – powiedział Linas Linkevičius.
Plan poparcia dla Ukrainy zrodził się jeszcze wiosną ubiegłego roku.
– Finansowe wsparcie dla Ukrainy ma się rozszerzyć również o państwa spoza Unii Europejskiej – Kanadę, gdzie mieszka spora społeczność ukraińska i Stany Zjednoczone Ameryki. Tak zwany „Plan Marshalla” dla Ukrainy przewiduje m.in. stworzenie specjalnego funduszu oraz organizacji, która kontrolowałaby wykorzystanie pieniędzy na reformowanie państwa – powiedział w rozmowie z „Kurierem Wileńskim” Andrius Kubilius, lider sejmowej opozycji, konserwatysta, były premier Litwy.
Andrius Kubilius wyraził nadzieję, że plan wsparcia dla Ukrainy zostanie zatwierdzony już na listopadowym unijnym szczycie Partnerstwa Wschodniego. Wcześniej plan ten został przedstawiony w większości stolic państw unijnych, w Berlinie, Paryżu, Londynie, Brukseli i w wielu innych państwach.
– Unia Europejska na razie nie zaproponowała Ukrainie członkostwa. Możemy tylko ubolewać z tego powodu. Dla nas członkostwo zawsze było bardzo ważnym bodźcem, aby iść do przodu. Dzisiaj nie możemy Ukrainie zaproponować członkostwa, ale możemy wnioskować o przydzielenie jej w ciągu 10 lat pomocy w wysokości 50 mld euro na rozwój średniej i drobnej przedsiębiorczości, aby mieli motywację na przeprowadzenie potrzebnych reform – zaznaczył Kubilius.
PLAN MARSHALLA
Plan Marshalla (oficjalna nazwa ang.: European Recovery Program) – program pomocy gospodarczej Stanów Zjednoczonych dla Europy, mający służyć odbudowie gospodarek poszczególnych krajów po drugiej wojnie światowej; uchwalony przez Kongres w 1948 r. Potoczna nazwa planu pochodzi od nazwiska sekretarza stanu, gen. George’a Marshalla, który przedstawił jego koncepcję 5 czerwca 1947 r. na Uniwersytecie Harvarda.
Z każdym z krajów, który zdecydował się przyjąć warunki programu, Stany Zjednoczone podpisywały dwustronne umowy. Plan Marshalla zaproponowano wszystkim państwom europejskim, łącznie z ZSRR i innym krajom Europy Środkowej i Wschodniej. Początkowo chęć przystąpienia do planu wyraziły m. in. Polska i Czechosłowacja, ale zależność od ZSRR i rosnąca wrogość władz radzieckich w stosunku do Zachodu zniweczyły te zamiary.