Więcej

    Ten kościół to znak wspólnoty. Konsekracja świątyni w Grzegorzewie

    Czytaj również...

    Fot. ELTA, Saulius Žiūra

    „Dziś w sposób symboliczny wchodzimy do nowego kościoła, który jest znakiem tej wspólnoty. Pragnę wam podziękować za ten kościół, wasze zaangażowanie w jego budowę i modlić się za was, zawierzając was wszystkich opiece Matki Bożej i prowadzeniu Ducha św.” – zwrócił się do zebranych arcybiskup Gintaras Grušas na początku Mszy św., w czasie której dokonał konsekracji nowej świątyni – kościoła pw. Ducha św. w Grzegorzewie.

    Parafianie Grzegorzewa długo czekali na nową świątynię. Na Mszy św. – koncelebrowanej przez abp. Gintarasa Grušasa, bp. Arūnasa Poniškaitisa, kapłanów posługujących w parafii i księży z innych parafii – zebrali się bardzo licznie wierni, zapełniając nie tylko kościół, ale również ławki ustawione przed wejściem.

    „Kościół powstał dzięki ofiarności ludzi dobrej woli. Chcę podziękować każdemu, kto swoją modlitwą, pracą i ofiarą przyczynił się do zbudowania naszej świątyni. Wszystkich chcemy dziś ogarnąć naszą modlitwą” – powiedział proboszcz, ks. Andrzej Andrzejewski.

    Lista wspierających świątynię okazała się bardzo długa. Do jego budowy przyczyniły się m.in. spółki: Grigeo, Jurgena (Gariūnų verslo parkas), ORLEN Lietuva, Alanta, a także indywidualni ofiarodawcy, jak Raimondas Karpavičius, Jonas Viesulas, Vanda Pigagienė. Proboszcz podziękował również przedstawicielom polskiej placówki dyplomatycznej na Litwie: ambasador Urszuli Doroszewskiej i konsulowi Marcinowi Zieniewiczowi, AWPL-ZChR, w tym obecnemu na uroczystości Waldemarowi Tomaszewskiemu oraz merowi Wilna, Remigijusowi Šimašiusowi.

    „Za nowe ławki dziękuję panu Janowi Dziedziczakowi. Cieszę się, że w tym trudnym czasie pandemii reprezentuje pan całe państwo polskie, wszystkie instytucje, które wspierały budowę tego kościoła” – zwrócił się do Pełnomocnika Rządu RP do Spraw Polonii i Polaków za Granicą.

    Fot. ELTA, Saulius Žiūra

    Arcybiskup wileński w czasie homilii jeszcze raz podziękował wszystkim, którzy włączyli się w budowę kościoła. On również przypomniał, że każdy wierzący jest świątynią Ducha św. i mamy się troszczyć nie tylko o budowę materialnego kościoła, ale także Kościoła – duchowej wspólnoty.

    Parafię pw. Ducha św., w leżącym wówczas poza granicami stolicy Grzegorzewie, utworzono w 1992 r. Msza św. najpierw była odprawiana w domu kultury. Później, przez lata, parafianie, których jest ok. 8 tys., modlili się w kaplicy w domu parafialnym, która została poświęcona w 1995 r. przez kard. Audrysa Juozasa Bačkisa. W latach 90. powstał również projekt nowej świątyni. Ze względu na duże rozmiary i koszty nie podjęto się jego realizacji.

    Na budowę nowego kościoła, o rozmiarze trzy razy mniejszym niż przewidywał pierwotny projekt, zdecydował się dopiero obecny proboszcz, ks. Andrzej Andrzejewski.

    – Na początku bardzo się wahałem. Nie jest łatwo budować kościół, gdy słyszy się wkoło o likwidowanych parafiach, gdy tak wiele mówimy o kryzysie wiary. Kiedy przyszedłem do parafii, mój poprzednik pozostawił po sobie projekt kościoła, jednak nie byłem w stanie go zrealizować. Myślałem o budowie, ale bardzo spokojnie – mówi dla „Kuriera Wileńskiego” ks. Andrzej Andrzejewski.

    Budowa została rozpoczęta w 2016 r. według nowego projektu, którego autorem jest litewski architekt Kęstutis Pempė. Nad projektem pracowali również Emilis Petkevičius i Eugenija Dedok.

    – Ten projekt przemówił do mnie bardzo nie tylko dlatego, że jest skromny i możliwy do realizacji, ale także dlatego, że odpowiada potrzebom duszpasterskim. Bardzo cenię Kęstutisa Pempė również za to, że jest człowiekiem wierzącym i rozumie, co się dzieje w kościele, czemu ma służyć to miejsce. Myślę, że właśnie dlatego tak dobrze nam się współpracuje – wyjaśnia proboszcz.

    „Kościół jest ośmiokątny. Ośmiokąt to symbol wieczności, niezmiennych ideałów. Ośmiokątna gwiazda to gwiazda betlejemska, symbol narodzin Jezusa. Wierzymy, że ten symbol będzie pomagał nam nadal” – powiedział podczas uroczystości architekt Pempė, wręczając arcybiskupowi symboliczny klucz jako znak przekazania kościoła i początek życia modlitewnego w tej świątyni.

    Po Mszy św. uczestnicy uroczystości zostali zaproszeniu do dalszego świętowania, które odbyło się wokół sceny ustawionej przed kościołem. Koncert z okazji uroczystości przygotowało lokalne centrum kultury. Pomimo deszczu nie zabrakło chętnych, by cieszyć się dniem, na który mieszańcy czekali od dawna. Nie brakowało także przedstawicieli młodego pokolenia, którzy podkreślali, że czują się bardzo związani z rodzinną parafią.

    WIĘCEJ NIŻEJ | Reklama na podst. ust. użytkownika.; Dzięki reklamie czytasz nas za darmo

    – Jestem bardzo dumna z naszej parafii, z tego, że mamy teraz swój kościół, miejsce modlitwy i spotkania – mówi uczestniczka święta, Diana Iwaszko, zuchmistrzyni Wileńskiej Gromady Zuchowej Lwy Bajecznej Dżungli.

    Konsekracja nie oznacza jednak, że prace przy budowie świątyni zostały całkowicie zakończone. Przed wejściem do kościoła powstaje obecnie dzwonnica, na uporządkowanie czeka również przykościelny teren. Środki na budowę dzwonnicy przeznaczył już rząd Litwy, a w uporządkowaniu przykościelnego terenu wsparcie obiecują władze stolicy.

     

     

    Reklama na podst. ust. użytkownika.; Dzięki reklamie czytasz nas za darmo

    Afisze

    Więcej od autora

    Prof. Stanisław Swianiewicz – patriota, naukowiec, świadek historii – doczekał się pełnej biografii

    Ilona Lewandowska: W marcu odebrał Pan Nagrodę „Przeglądu Wschodniego” w kategorii dzieła krajowe za książkę „Intelektualny włóczęga. Biografia Stanisława Swianiewicza”. Jakie znaczenie ma dla Pana to wyróżnienie?  Wojciech Łysek: Ogromne. O Nagrodzie „Przeglądu Wschodniego” słyszałem zawsze jako o prestiżowej. Dlatego...

    Biskup niezłomny

    Ilona Lewandowska: Jako jednego z patronów roku 2024 ustanowiono także abp. Antoniego Baraniaka, któremu poświęcił Ksiądz swoją książkę „Defensor Ecclesiae. Arcybiskup Antoni Baraniak (1904–1977). Salezjańskie koleje życia i posługi metropolity poznańskiego”. Co zdecydowało o wyborze takiego tytułu książki i...

    Chciałbym iść drogą Sprawiedliwych

    Ilona Lewandowska: W tegorocznych obchodach Dnia Pamięci Ratujących Litewskich Żydów zauważalnym akcentem była seria zrealizowanych przez Pana filmów „Sprawiedliwi wśród Narodów Świata” (lit. Pasaulio teisuoliai). Pokazywano je w szkołach, muzeach, także podczas konferencji zorganizowanej przez Centrum Badania Ludobójstwa i...

    Kulinarna opera wielkanocna, czyli jak świętowano w dworach dawnej Litwy

    „O kulturze życia codziennego w minionych wiekach nie wiemy wiele, bo to, co codzienne, rzadko bywa przedmiotem barwnych opisów. Wydaje się, że Wielkanoc, święto obchodzone co roku bardzo uroczyście, powinna być dobrze odzwierciedlona we wspomnieniach czy innych źródłach. Tak...