8 maja w Domu Kultury Polskiej w Wilnie odbył się XXX Festiwal „Ciebie, Boże, wysławiamy”. Każdego roku wydarzenie łączy kilkuset uczestników z Wilna i Wileńszczyzny.
| Fot. Henryk Sielewicz
Wychwalać Pana poprzez recytację i śpiew
Początki Festiwalu Pieśni i Poezji Religijnej „Ciebie, Boże, wysławiamy” sięgają 1991 r., kiedy to po raz pierwszy pomysłodawca, inicjator i wieloletni organizator festiwalu, doktor teologii Gabriel Jan Mincewicz zebrał schole, chóry i pojedynczych uczestników z całej Wileńszczyzny, by wspólnie wychwalać Boga. Dzisiaj już trudno jest wyobrazić sobie Wileńszczyznę bez tej pięknej imprezy. Co roku na początku maja zbierają się rzesze miłośników muzyki chrześcijańskiej, żeby spotkać się, podzielić się osiągnięciami, wspólnie wychwalać Boga poprzez recytację i śpiew.
Czytaj więcej: Jubileuszowy XXX Festiwal „Ciebie, Boże, Wysławiamy” z nowym hymnem Katarzyny Parszuty
Pokolenia uczestników
Przez ponad 30 lat na scenie festiwalu przewinęło się niejedno pokolenie uczestników. W pierwszych edycjach brali udział dziadkowie i rodzice niektórych wileńskich rodzin, dziś zaś śpiewają dzieci i wnukowie. Kiedy swoje pierwsze kroki na scenie stawiały słynne na całej Wileńszczyźnie, jak i szeroko poza jej granicami, wykonawczynie Ewelina Saszenko i Katarzyna (Niemyćko) Zvonkuvienė — nie obyło się bez ich udziału również w Festiwalu „Ciebie, Boże, wysławiamy”. Każdego roku wydarzenie łączy kilkuset uczestników, którzy na zakończenie wykonują m.in. słynny utwór Tomka Kamińskiego „Ty tylko mnie poprowadź”.
Czytaj więcej: Ewelina Saszenko: „A ja po prostu kocham śpiewać!”
Kontynuacja przedsięwzięcia
Po odejściu do wieczności wieloletniego organizatora festiwalu, dr. Gabriela Jana Mincewicza (1938–2016), komitet organizacyjny postawił sobie za cel kontynuację tego pięknego przedsięwzięcia.
— Jest to już 30. jubileuszowy Festiwal Pieśni i Poezji Religijnej „Ciebie, Boże, wysławiamy”. Wydarzenie to łączy ludzi promujących swoją twórczością wartości chrześcijańskie. Komitet organizacyjny festiwalu pod przewodnictwem ks. Tadeusza Jasińskiego, rezydenta w parafii Świętych Piotra i Pawła w Wilnie, odebrał utwory o treści i wartościach chrześcijańskich. Taki klucz tej imprezy zadał pan Jan Mincewicz, jej inicjator i wieloletni organizator. Nowością tegorocznego festiwalu było przyznanie przez komisję, której przewodniczył ks. Wiktor Kudriaszow, wyróżnień — mówi w rozmowie z „Kurierem Wileńskim” dr Natalia Sosnowska, członek komitetu organizacyjnego festiwalu, kierownik Reprezentacyjnego Polskiego Zespołu Pieśni i Tańca „Wileńszczyzna”.
Czytaj więcej: Ulicy w gminie Rukojnie rejonu wileńskiego zostanie nadane imię dra Gabriela Jana Mincewicza
| Fot. Henryk Sielewicz
Założenie „Wileńszczyzny”
Reprezentacyjny Polski Zespół Pieśni i Tańca „Wileńszczyzna” powstał w 1980 r. Założenie i kierowanie zespołem było ważną częścią działalności Jana Mincewicza. Wykonał on ogromną pracę dokumentacyjną, jeżdżąc po wsiach, nagrywając melodie i zapisując słowa utworów. Na podstawie zebranego materiału powstawały widowiska: „Kiermasz Wileński”, „Zaloty na Wileńszczyźnie”, „Wesele Wileńskie”, „Noc Świętojańska na Wileńszczyźnie”, „Kaziuki Wileńskie”, „Wieczorynka w Skrobuciszkach”. Był też autorem zbiorów folkloru Wileńszczyzny („Pieśni Wileńszczyzny”, „Nasze pieśni”), sam napisał blisko 30 utworów, które weszły do repertuaru „Wileńszczyzny” oraz innych polskich zespołów folklorystycznych. Kierowany przez Jana Mincewicza zespół wielokrotnie koncertował w Polsce, oklaskiwała go publiczność w Belgii, Holandii, Francji, Niemczech, Anglii, Austrii, Włoszech, Watykanie, Stanach Zjednoczonych Ameryki i Australii, Ameryce Południowej — Brazylii, Urugwaju, Argentynie. Jan Mincewicz był również inicjatorem i organizatorem Festiwalu Kultury Polskiej „Kwiaty Polskie” w Niemenczynie, który odbędzie się także w tym roku.
Czytaj więcej: Czterdzieści lat z „Wileńszczyzną”
Działalność Jana Mincewicza
Jan Mincewicz został uhonorowany wieloma odznaczeniami i nagrodami, m.in. Medalem Komisji Edukacji Narodowej, Krzyżem Kawalerskim Orderu Zasługi RP, Złotym Pucharem Stowarzyszenia Dziennikarzy RP, nagrodą im. Brata Alberta, tytułem Zasłużony dla Kultury Polskiej, a także tytułem „Polaka Roku 1998” w plebiscycie „Kuriera Wileńskiego”. W uznaniu szczególnych zasług na rzecz kultywowania pamięci walk o niepodległość ojczyzny szef Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych uhonorował założyciela i kierownika Reprezentacyjnego Zespołu Pieśni i Tańca „Wileńszczyzna” i jednocześnie wicemera rejonu wileńskiego Medalem „Pro Patria”. 15 lipca 2016 r. w Ambasadzie RP w Wilnie medal wręczył p.o. szefa Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych Jan Józef Kasprzyk. W roku 25-lecia niepodległości Litwy Sejm LR przyznał Janowi Mincewiczowi nagrodę za rozsławianie imienia Litwy na świecie.
Czytaj więcej: Pamięci Jana Gabriela Mincewicza, Wielkiego Patrioty Ziemi Wileńskiej
Podczas tegorocznej edycji festiwalu zostali wyróżnieni:
- w kategorii najmłodszy wykonawca — Anna Maria Moskal
- w kategorii żywiołowość wykonania — schola „Gloria”
- w kategorii najbardziej zgrany zespół — schola „Śpiewające Rafałki”
- w kategorii najbardziej profesjonalne wykonanie — chór „Cantabile”
- w kategorii najbardziej emocjonalne wykonanie wiersza — Enrika Tołkacziowa
- w kategorii wykonanie utworu klasycznego — Lija Kaduškevičiūtė
- w kategorii sceniczny występ solowy — Gabrielė Zagarenko
- w kategorii najbardziej roztańczony zespół — zespół wokalny Kresowy Płomień
- w kategorii za kontemplacyjność wykonania — schola parafialna z Ejszyszek
- w kategorii twórca hymnu festiwalu — Katarzyna Parszuta
Katarzyna Parszuta jest autorką utworu pt. „Chwalmy Pana”, który przed paroma miesiącami został wybrany hymnem festiwalu. Utwór na zakończenie odśpiewali wszyscy uczestnicy festiwalu.
— Dziękujemy wszystkim, którzy nas wspierają i angażują się w organizację festiwalu. Jest to Dom Kultury Polskiej w Wilnie, który udostępnia nam salę oraz dba o nagłośnienie, Ambasada RP wspiera nas finansowo, sponsorem jest też Fundacja Ad Bonum, media polskie na Litwie informują o naszym przedsięwzięciu — zaznacza dr Natalia Sosnowska.
| Fot. Henryk Sielewicz
