15 października obchodzony jest kolejny Dzień Papieski, przypadający w niedzielę poprzedzającą rocznicę wyboru Karola Wojtyły na Stolicę Piotrową. To inicjatywa, dzięki której przypomina się postać św. Jana Pawła II oraz zgłębia jego nauczanie i dziedzictwo.
Tegoroczna edycja przebiega pod hasłem „Jan Paweł II. Cywilizacja życia”. Warto podkreślić, że formuła Dnia Papieskiego zbudowana jest wokół czterech filarów, odpowiadających organizowanym z tej okazji przedsięwzięciom.
Pierwszy to wymiar intelektualny – sympozja, spotkania, debaty czy konferencje poświęcone nauczaniu papieża Polaka. Drugi to wymiar duchowy – modlitwa za wstawiennictwem św. Jana Pawła II, msze święte, nabożeństwa, czuwania modlitewne. Trzecim elementem są wydarzenia artystyczne – koncerty, wystawy, przyznanie nagród „Totus Tuus” osobom i instytucjom, które w szczególny sposób przyczyniają się do promocji wartości ewangelicznych, w tym obrony godności człowieka. I wreszcie element charytatywny – odbywa się publiczna zbiórka pieniędzy na rzecz zdolnych młodych ludzi pochodzących z wiosek i małych miast, którzy dzięki tak zgromadzonemu funduszowi stypendialnemu Fundacji „Dzieło Nowego Tysiąclecia” mogą się rozwijać.
Wielowymiarowość Dnia Papieskiego jest dobrym przykładem, w jaki sposób kultywować, ale i rozwijać pamięć o dziedzictwie św. Jana Pawła II.
Wszystkie elementy, które opisałem wyżej, są przecież już same w sobie świadectwem tego, czego nauczał, ale czym przede wszystkim żył (i jak żył) św. Jan Paweł II. Pokazują piękno chrześcijańskiego zaangażowania, które zawsze jest wszechstronne. Oparcie się na modlitwie, poszukiwanie porozumienia między rozumem a wiarą, szacunek do kultury oraz czynne zaangażowanie na rzecz najsłabszych i potrzebujących – już te cztery punkty w sposób symboliczny pokazują nam najlepszy przykład do naśladowania.
Obyśmy w naszym życiu nigdy nie zaniedbywali modlitwy. Starajmy się jak najlepiej zgłębiać wiedzę o naszej wierze. Poszukujmy dróg opowiedzenia światu o Ewangelii poprzez kulturę, a wreszcie – niech towarzyszą nam realne działania, a nie tylko słowa, gdy idzie o służbę drugiemu człowiekowi. Tak przekazywana pamięć o św. Janie Pawle II jest żywa. Nie jest tylko wspominaniem przeszłości, ale staje się ważnym głosem (a zarazem świadectwem) wobec wyzwań współczesności. Taka pamięć jest nadzieją, że przyszłe pokolenia nie tylko nie zapomną, lecz także rozwiną dziedzictwo pontyfikatu papieża Polaka.
Czytaj więcej: 30 lat od wizyty papieża Jana Pawła II na Litwie. Dziś wiemy, że kontrowersyjne słowa nie były zamierzone
Komentarz opublikowany w wydaniu magazynowym „Kuriera Wileńskiego” Nr 41 (119) 14-20/10/2023