Rzekomy pomór drobiu jest chorobą zwierząt, ale może ona być również przeniesiona na ludzi. Wirus może powodować u nich zapalenie spojówek, lecz zwykle ludzie przechodzą ją łagodnie i ustępuje ona samoistnie.
„Jej objawy ze strony układu oddechowego to duszność, kaszel, kichanie i charczenie. W wypadku ośrodkowego układu nerwowego mogą pojawić się: drżenie, paraliż skrzydeł i nóg, skręcenie szyi, kręcenie się w kółko, skurcze i paraliż, biegunka. Może także wystąpić częściowe lub całkowite ograniczenie składania jaj. Mogą one mieć nieprawidłowy kolor, kształt lub powierzchnię i mogą zawierać wodnisty biały nalot” — napisano w nadesłanym do „Kuriera Wileńskiego” oświadczeniu z Państwowej Służby Żywności i Weterynarii (VMVT).
Ryzyko zarażenia
VMVT poinformowało nas, że zarażenie wirusem występuje najczęściej poprzez bezpośredni kontakt z ptakami chorymi lub będącymi nosicielami choroby. Zakażone ptaki rozprzestrzeniają wirusa w swoich odchodach. Do zakażenia może następnie dojść poprzez bezpośredni kontakt z odchodami i wydzielinami z dróg oddechowych lub poprzez kontakt ze skażoną żywnością, wodą, sprzętem i odzieżą. Nie tylko ptaki, ale też ludzie czy pojazdy mogą z łatwością przenosić wirus pomiędzy kurnikami oraz pomiędzy fermami. Wirusy rzekomego pomoru drobiu mogą przetrwać w środowisku przez kilka tygodni, zwłaszcza w chłodne dni. Gołębie mogą rozprzestrzeniać wirusa sporadycznie przez rok lub dłużej. Wirus znajduje się we wszystkich częściach tuszy zainfekowanego ptaka.
„Choroba jest wysoce zaraźliwa. Po wprowadzeniu wirusa do stada podatnych ptaków, prawie wszystkie osobniki zostają zarażone w ciągu od dwóch do sześciu dni. Głównym środkiem zapobiegawczym przeciwko tej chorobie jest szczepienie drobiu. Szczepionki skutecznie zmniejszają częstość występowania choroby, obniżają śmiertelność i łagodzą objawy. Na Litwie szczepienia przeciwko tej chorobie są dobrowolne, ale nie wszystkie gospodarstwa realizują programy szczepień. Hodowcy drobiu muszą zachować czujność i ocenić korzyści wynikające ze szczepień w celu uniknięcia ewentualnych ognisk choroby” — informuje VMVT.
Zalecenia dla ferm
Ferma drobiu musi być odpowiednio wyposażona, aby zapobiec niekontrolowanemu dostępowi osób nieupoważnionych, pojazdów, dzikich, bezpańskich i innych zwierząt. Teren fermy musi być regularnie czyszczony, a trawa koszona. Przed wjazdem na teren fermy drobiu należy zapewnić dezynfekcję wszystkich pojazdów. Budynki i pomieszczenia, w których przechowywana jest pasza, muszą być skonstruowane i wyposażone w taki sposób, aby uniemożliwić dostęp do nich dzikiemu ptactwu i gryzoniom, a także muszą one spełniać wymogi innych przepisów regulujących przechowywanie paszy. Informacje o śmiertelności, zmniejszeniu zużycia wody i paszy, zmniejszeniu liczby jaj, zmianach koloru, kształtu i jakości jaj muszą być rejestrowane na fermie w celu umożliwienia wczesnego wykrycia choroby.
W przypadku małych ferm, drób należy trzymać w pomieszczeniach zamkniętych lub w zagrodach z zadaszeniem, aby zapobiec kontaktowi z dzikimi ptakami wędrownymi podczas ich migracji. Żywienie i pojenie drobiu powinno odbywać się w pomieszczeniach zamkniętych, aby uniknąć przyciągnięcia dzikiego ptactwa do kurnika. Paszę dla drobiu należy przechowywać w taki sposób, aby chronić ją przed dzikimi ptakami, gryzoniami i innymi zwierzętami, które mogą mechanicznie przenosić wirusa. Nie należy używać wody z otwartych zbiorników wodnych do pojenia drobiu. Wskazane jest unikanie odwiedzin w innych kurnikach i bezpośredniego kontaktu z dzikim ptactwem.
Czytaj więcej: Ograniczenia dotyczące chowu ptactwa domowego