Więcej

    Żołnierze Wyklęci

    Czytaj również...

    Zygmunt Szendzielarz

    Minęła setna rocznica urodzin Zygmunta Szendzielarza „Łupaszki”. Ta nietuzinkowa postać wzbudza do dzisiaj gorące spory i kontrowersje. Dla większości Polaków jest on bohaterem. Dla Litwinów, Białorusinów oraz sympatyków systemu komunistycznego jest uosobieniem zła, zwłaszcza imperializmu polskiego.

    Zygmunt Szendzielarz był przede wszystkim żołnierzem wiernym Ojczyźnie. W okresie okupacji hitlerowskiej walczył na czele V Brygady AK na terenie Wileńszczyzny. Potykał się z Niemcami, partyzantami sowieckimi, także z Litwinami. Po zajęciu Wilna przez Armię Czerwoną przeniósł działania partyzanckie na pogranicze polsko-białoruskie, następnie zaś wznowił akcje bojowe na terenie Borów Tucholskich oraz Warmii i Mazur. Jego podwładnymi byli nadal rodowici mieszkańcy Wileńszczyzny.

    W latach 1944 – 1948 partyzanci „ Łupaszki” pozostawali formalnie żołnierzami wileńskiej AK. Zygmunt Szendzielarz podporządkował się ostatniemu dowódcy Wileńskiego Okręgu AK podpułkownikowi Antoniemu Olechnowiczowi, który zorganizował na terenie Polski rozbudowaną strukturę kadrową o nazwie Ośrodek Mobilizacyjny Wileńskiego Okręgu Armii Krajowej (OMOWAK). Dawni partyzanci wileńscy liczyli na rychły wybuch III wojny światowej. Członkowie OMOWAK mieli przeprowadzać akcje sabotażowo – dywersyjne na tyłach Armii Sowieckiej.

    Tymczasem podwładni „ Łupaszki” przeprowadzili w latach 1944-1949 na terenie Polski co najmniej 432 akcje bojowe, w których zginęło ponad 340 funkcjonariuszy NKWD, UB i MO. Dawnym wileńskim partyzantom nie chodziło już o zmianę granic i powrót do Wilna. Żołnierze wileńskiej AK walczyli po prostu o wolną Polskę.

    W czerwcu 1948 roku przeprowadzono ogólnopolską łapankę wileńskich akowców. W ciągu kilku dni zatrzymano prawie 6 tysięcy osób, w tej liczbie podpułkownika Olechnowicza i majora Szendzielarza. Odbyły się dziesiątki procesów, posypały się liczne wyroki śmierci.

    Ukoronowaniem serii mordów sądowych był warszawski proces Antoniego Olechnowicza, Lucjana Minkiewicza, Zygmunta Szendzielarza i Henryka Borowskiego. Wszystkich skazano na karę śmierci.

    W dniu 8 lutego 1952 zostali rozstrzelani jako wierni Polsce żołnierze wyklęci.

    Reklama na podst. ust. użytkownika.; Dzięki reklamie czytasz nas za darmo

    Afisze

    Więcej od autora

    Korzenie współczesności. Dzienniki Michała Römera z lat 1911-1915 (2)

    O poglądach działaczy białoruskich na przynależność kulturową Wilna i Wileńszczyzny (1914 r.). Michał Römer był aktywnym uczestnikiem wileńskiego życia społeczno-politycznego. Brał udział w wielu spotkaniach i ożywionych dyskusjach z udziałem...

    Korzenie współczesności. Dzienniki Michała Römera z lat 1911-1915

    Michał Römer alias Mykolas Romeris był wybitnym prawnikiem litewskim, wieloletnim rektorem Uniwersytetu Witolda Wielkiego, wcześniej sędzią Sądu Najwyższego. Przyszedł na świat w roku 1880 w Bohdaniszkach, położonych w ówczesnym...

    Migawki z lat 1941-1944 (2)

    Niemcy walcząc na kilku frontach i okupując kilkanaście krajów europejskich mieli poważne kłopoty kadrowe. Zmuszeni byli do korzystania z pomocy sojuszników i pomocników zarówno w operacjach militarnych jak i...