„Dziel i rządź” – takiej strategii używają często państwa wrogie Litwie, podżegając do niezgody wewnątrz kraju. O tym, jakie narzędzia są stosowane jako forma nacisku informacyjnego oraz do skłócania Litwinów i Polaków, gdzie należałoby szukać tego, co łączy narody, opowiada asystent Katedry Komunikacji Politycznej Wydziału Komunikacji Uniwersytetu Wileńskiego, doktor nauk społecznych Viktor Denisenko.
W opinii dr. Denisenko, wspólnoty narodowe często są obiektem oddziaływania ze względu na swoją wrażliwość.
„W wywoływaniu niezgody często wykorzystywane są problemy społeczne, przywołuje się dawne fakty historyczne obok problemów współczesności, co pozwala na wypaczone interpretacje wydarzeń. Celem doprowadzenia do rozłamu w społeczeństwie litewskim jest wywoływanie konfliktów i tworzenie grup złożonych z osób, nielojalnych wobec państwa, w którym mieszkają” – twierdzi dr Denisenko.
W opinii doktora nauk społecznych, odporność na propagandę wzmacnia integracja mniejszości narodowych oraz pielęgnowanie przez nie kultury. „Mniejszości narodowe są narażone na treści propagandowe, gdyż często korzystają z informacji, rozpowszechnianych przez Kreml bezpośrednio lub przez pośredników w postaci kontrolowanych rosyjskich kanałów telewizyjnych. W bieżącym roku uczyniono ważny krok w kierunku zwiększenia odporności na propagandę – mieszkańcy Litwy Południowo-Wschodniej mają odtąd możliwość oglądania pięciu bezpłatnych kanałów polskiej TV. Przeciwwagą dla propagandy powinno też być pielęgnowanie kultury mniejszości narodowych, oddzielenie ich od kontekstu narzucanego przez Kreml” – mówi dr Denisenko.
Pracownik Katedry Komunikacji Politycznej Wydziału Komunikacji Uniwersytetu Wileńskiego twierdzi, że sprzeciwiając się skłócaniu Litwy i Polski należy pamiętać, że konflikty między państwami są korzystne wyłącznie dla wspólnych wrogów, dlatego w historii należy szukać tego, co łączy, nie zaś dzieli.
„Często są przypominane konflikty, które miały miejsce między Litwą i Polską w XX w., chociaż był to bardzo mały fragment w historii obu państw. Należy pamiętać, że od dawna Litwa i Polska walczą razem, największe zwycięstwa osiągano wówczas, gdy Litwini i Polacy walczyli po tej samej stronie. Historia Wielkiego Księstwa Litewskiego powinna być dla nas przykładem aktywności różnych wspólnot narodowych w ramach jednego społeczeństwa, obrony państwa i sprzeciwu agresorom. Obecnie przedstawiciele wspólnot narodowych, obok Litwinów, są na Litwie równoprawnymi twórcami współczesnego państwa, ponoszą za nie odpowiedzialność, gdyż tu mieszkają, pracują, zakładają rodziny, tworzą dobrobyt i dbają o bezpieczeństwo” – podkreśla dr Denisenko.
Najważniejsze wspólne zwycięstwa historyczne Litwy i Polski
Bitwa pod Grunwaldem
14 sierpnia 1385 r. w Krewie za porozumieniem Litwinów i Polaków w kwestii ślubu Władysława Jagiełły z następczynią polskiego tronu, Jadwigą, córką króla Węgier i Polski Ludwika Wielkiego, Jagiełło został królem Polski, łącząc pod swoją władzą oba państwa. Ta umowa pozwoliła Litwie pokonać największego wroga – krzyżaków. Współdziałanie Polski i Litwy w walce z zakonem krzyżackim zakończyło się zwycięstwem osiągniętym w 1410 r. w bitwie pod Grunwaldem.
Wojny inflanckie
W 1500 r. potężny cios Litwie zadała Rosja, zajmując około jednej trzeciej terytorium kraju. Podczas wojny z Rosją w latach 1500-1503 postanowiono odnowić unię polsko-litewską, gdyż Litwa potrzebowała pomocy (później podpisano unię lubelską). Wojny inflanckie, które toczyły się w latach 1558-1583, stały się jednym z najważniejszych zwycięstw Rzeczpospolitej Obojga Narodów. Po przystąpieniu Polski do wojny wspólnymi wysiłkami udało się powstrzymać inwazję Rosji na Europę.
Bitwa pod Chocimiem
W połowie XVII w. Turcja jako kierunek swojej ekspansji obrała północ. Jej celem było zagarnięcie Węgier i Ukrainy. Podobne zamiary w sposób nieunikniony dotknęły też Rzeczpospolitą Obojga Narodów. W 1673 r. w bitwie pod Chocimiem połączone siły polsko-litewskie odniosły zwycięstwo. Wojsko tureckie zostało zatrzymane.
Partnerstwo między Litwą i Polską, zapoczątkowane w okresie Wielkiego Księstwa Litewskiego, jest pomyślnie rozwijane do dziś. Państwa współpracują w rozwiązywaniu kwestii Unii Europejskiej i NATO, wspólnie realizują projekty strategiczne.