– Choć wiara we Wniebowzięcie Maryi istniała w Kościele od wieków, dopiero 1 listopada 1950 r. papież Pius XII ogłosił ją jako dogmat wiary katolickiej. W konstytucji apostolskiej „Munificentissimus Deus” czytamy: „Niepokalana Boża Rodzicielka, zawsze Dziewica Maryja, po zakończeniu ziemskiego życia, z ciałem i duszą została wzięta do nieba”. To uroczyste orzeczenie, wypowiedziane w bazylice św. Piotra w obecności 1600 biskupów i niezliczonych wiernych, nie było nową nauką, lecz potwierdzeniem tego, co Kościół od dawna wyznawał. Papież podkreślił, że prawda ta była obecna w tradycji, liturgii i pobożności chrześcijańskiej od najdawniejszych czasów – mówi „Kurierowi Wileńskiemu” o. Adam M. Dunst OFM Conv, franciszkanin, który posługiwał w wielu miejscowościach na Litwie.
Jak zaznacza franciszkanin, w Kościołach wschodnich uroczystość ta nosi nazwy „Zaśnięcie” lub „Odpocznienie” Maryi, co podkreśla moment przejścia do wieczności. Na Zachodzie mówi się o „Wniebowzięciu” – akcie chwały, w którym Maryja zostaje wzięta do nieba. Obie tradycje łączy przekonanie, że ciało Matki Bożej nie zostało poddane rozkładowi, lecz zostało uwielbione przez Boga.
Na Litwie, w Polsce i wielu innych krajach święto Wniebowzięcia znane jest również jako Matki Bożej Zielnej. Zwyczaj święcenia ziół, kwiatów i snopów zbóż wyraża wdzięczność za plony i Bożą opiekę. To piękne połączenie wiary z codziennym życiem, w którym Maryja ukazuje się jako patronka natury, pracy i płodności.
– Choć Pismo Święte nie mówi wprost o Wniebowzięciu Maryi, teologowie i ojcowie Kościoła od wieków podejmowali refleksję nad tą tajemnicą. Święty Efrem Syryjczyk (IV w.) tak pisze: „Twoje ciało nie zaznało skażenia, bo było świątynią Boga. Nie zostało pogrzebane w ziemi, lecz wzniesione do nieba”. Kilka wieków później św. Grzegorz z Tours (VI w.) stwierdza podobnie: „Maryja, chwalebna Matka Chrystusa, która zrodziła Go bez naruszenia dziewictwa, zakończyła życie ziemskie i została wzięta do nieba z ciałem” – podkreśla kapłan.
– Wniebowzięcie Maryi jest nie tylko świętem Jej chwały, ale także zapowiedzią naszej przyszłości. Pokazuje, że ciało ludzkie, stworzone przez Boga, ma przeznaczenie wieczne. Maryja, jako pierwsza z ludzi, dostępuje pełni zbawienia – jest znakiem nadziei dla każdego wierzącego. Jak pisał św. Jan Paweł II, Maryja jest „ikoną Kościoła”, który zmierza ku niebu. Jej Wniebowzięcie przypomina nam, że życie nie kończy się na ziemi, lecz ma swój cel w wieczności. Niech uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny będzie dla nas okazją do wdzięczności, refleksji i odnowy wiar. Wpatrzeni w Jej chwałę, uczmy się zawierzenia, pokory – dodaje o. Adam M. Dunst OFM Conv.
15 sierpnia na Litwie jest dniem wolnym od pracy. Jest to święto państwowe znane jako Wniebowzięcie Najświętszej Marii Panny, obchodzone również jako święto Matki Boskiej Zielnej (Žolinė).
Artykuł opublikowany w wydaniu magazynowym dziennika „Kurier Wileński” Nr 33 (92) 16-22/08/2025