Miłośnicy muzyki sakralnej już się mogą rozkoszować myślą o mającym nastąpić tydzień po Wielkanocy koncercie, przypadającym w ustanowione przez papieża Jana Pawła II Święto Miłosierdzia Bożego.
Pop-oratorium ku czci Miłosierdzia zabrzmi wielogłosem artystów z Polski i Litwy, przeplatane będzie tekstami z „Dzienniczka” świętej Siostry Faustyny. Wszyscy chętni będą mogli je usłyszeć w kościele pw. Wniebowstąpienia Pańskiego w Ejszyszkach w dniu 6 kwietnia oraz w kościele pw. Ducha Świętego w Wilnie w dniu 7 kwietnia.
Oratorium to monumentalny, uroczysty utwór wokalno-instrumentalny o tematyce przeważnie religijnej, dlatego być może zaskakująco brzmi w tytułowym zestawieniu wyraz „pop”. Współorganizator imprezy, dyrektor Centrum Kultury Samorządu Rejonu Solecznickiego Grażyna Zaborowska mówi:
— Oratorium się kojarzy z muzyką klasyczną, trudniejszą może, pop się kojarzy z muzyką łatwą i dostępną. Ale proszę się jakoś nie sugerować, nie będzie to żadne disco, jest to piękna muzyka napisana przez Zbigniewa Małkowicza do słów świętej siostry Faustyny, zaczerpniętych z jej „Dzienniczka”. Słuchałam tego wykonania, jest to naprawdę piękna muzyka, przejmujące słowa. Dodatkowo brzmi w dostępnej formie, sądzę, że się spodoba i dorosłym, i dzieciom.
Wyboru tekstów i ich opracowania na użytek oratorium dokonała siostra M. Elżbieta Siepak ze Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia. Tekstom towarzyszy muzyka w różnorodnych stylach.
Kompozytor Zbigniew Małkowicz sam o sobie mówi, że z jakichś niewytłumaczalnych powodów Pan Bóg postawił na jego drodze św. Siostrę Faustynę i wszczepił pragnienie tworzenia muzyki do napisanych przez nią słów.
Pop-oratorium „Miłosierdzie Boże” święci sukcesy już od 10 lat w wielu krajach świata. Toteż logicznym wydaje się fakt, że trafi ono do „źródeł” Miłosierdzia — do Wilna, w którym to mieście wpisały się trwałe ślady obecności siostry Faustyny, mistyczki, stygmatyczki, świętej. To w Wilnie na podstawie jej wizji, a dzięki pomocy księdza Michała Sopoćki, powstał obraz „Jezu, ufam Tobie”, namalowany przez wileńskiego malarza Eugeniusza Kazimirowskiego.
Jak mówi Grażyna Zaborowska, koncert jest wynikiem wieloletniej współpracy Samorządu Rejonu Solecznickiego z Gminą Tarnowo Podgórne:
— Jest to nasz partnerski projekt, propozycja wspólnego koncertu wyszła z polskiej strony. Natomiast współpraca trwa już od dobrych kilku lat. Jest to konkretna współpraca, zapoczątkowana przez mera rejonu solecznickiego Zdzisława Palewicza, która się przekładała na rozmaite projekty, akcje charytatywne, pomoc szkołom… Nasze dwie placówki — Centrum Kultury Samorządu Rejonu Solecznickiego i Gminny Ośrodek Kultury „Sezam” w Tarnowie Podgórnym — w ramach wspólnego projektu postanowiły przenieść koncert na grunt wileński. Zaś przyjazd do Wilna był marzeniem dyrygenta Szymona Melosika.
Dyrygent Szymon Melosik podjął się trudu poprowadzenia wspólnego wykonania pop-oratorium przez zespoły po obu stronach granicy. Słuchacze w Ejszyszkach i Wilnie będą mogli podziwiać koncert zespołów łączonych z towarzyszeniem orkiestry. Ze strony polskiej udział w koncercie weźmie zespół muzyki sakralnej „Lumen” (nazwa nawiązuje do światła, którym jest Bóg), w którym artyści zostali połączeni nie tylko chęcią śpiewania ku chwale Bożej, ale też więzami rodzinnymi; usłyszymy też Koło Śpiewu im. F. Nowowiejskiego oraz Chór Samorządowej Szkoły Muzycznej z Tarnowa Podgórnego. A że w chórze zabrakło nieco męskich głosów, do uczestnictwa w koncercie został zaproszony także Chór Męski „Echo” z Tczewa.
— Nasze zespoły też się mocno przygotowują — mówi Grażyna Zaborowska. — Pięknie się włączyła schola parafialna z wileńskiego kościoła Ducha Świętego, który jest mocno związany z obrazem Miłosierdzia Bożego; także nasze chóry z rejonu solecznickiego — chór Szkoły Muzycznej w Ejszyszkach oraz zespół „Il Canto” z Solecznik. Jest też Wileńska Orkiestra Kameralna z maestro Lewickim na czele oraz instrumentaliści ze Szkoły Sztuk Pięknych im. St. Moniuszki w Solecznikach.
Dyrektor Centrum Kultury Samorządu Rejonu Solecznickiego dwoi się i troi, by wszystko organizacyjnie pospinać i poukładać. Bo przecież należało dotrzeć do każdego zespołu, uzgodnić dobór repertuaru, umówić na wspólne próby. Kilka takich wspólnych prób już się odbyło.