W minioną niedzielę miało miejsce spotkanie absolwentów drugiej promocji polonistyki Wileńskiego Państwowego Instytutu Pedagogicznego (rocznik 1965). Niektórzy widzieli się po raz pierwszy od ponad pół wieku. Z nostalgią wspominali wspólnie spędzone na uczelni lata, znakomitych wykładowców i atmosferę panującą w rodzimej Alma Mater.
Można było usłyszeć wiele refleksji.
„To już ponad ponad 50 lat, a jakby niedawno, prawie wczoraj…” – słyszało się od wielu uczestników niezwykłego spotkania.
Wzruszającą chwilą była poprzedzająca spotkanie msza św. w kościele pw. Ducha Świętego w intencji kolegów, którzy odeszli: śp. Haliny Jotkiałło, Krystyny Dowal, Jadwigi Nahanowicz, Aleksandra Olenkowicza i Nikodema Kolędo.
Na kameralne spotkanie po raz pierwszy od chwili ukończenia studiów do wileńskiego Domu Kultury Polskiej przybyło 9 osób. Byli to: Łucja Rogoża, Halina Molis-Murga, Weronika Komarowicz, Łucja Termionówna-Kozłowska, Halina Tołoczko-Dudutienė, Danuta Wasilewska-Obłoczyńska, Wiktoria Szarkowska-Jusiuvienė, Wiktor Kirkiewicz i Paweł Giedrojć. Ich droga życiowa po ukończeniu studiów, liczne sukcesy zawodowe i osobiste, mogą być przykładem i wzorem do naśladowania dla kolejnych pokoleń. Wiktor Kirkiewicz, były starosta grupy, ma najdłuższy staż: 52 lata pracy pedagogicznej.
– W 1965 roku opuściliśmy Instytut Pedagogiczny, mając w ręku dyplom nauczyciela. Otrzymaliśmy skierowania do różnych szkół Wileńszczyzny. Byłem jedynym absolwentem, który rozpoczął pracę pedagogiczną w Wilnie. Dostałem skierowanie do słynnej „piątki”. Przez 30 lat wykładałem historię w szkole, którą ukończyłem. Pracę w Wilnie podjęły także dwie przyszłe dziennikarki „Czerwonego Sztandaru”: Halina Jotkiałło i Alwida Bajor. Od tego czasu minęły 52 lata. Niektórych kolegów nie widziałem od dnia otrzymania dyplomów – powiedział Paweł Giedrojć.
Historia polonistyki w powojennym Wilnie rozpoczęła się z chwilą powstania w 1951 roku Instytutu Nauczycielskiego w Nowej Wilejce, który przygotowywał kadrę pedagogiczną dla szkół polskich na Litwie. W 1961 roku Wydział Instytutu Nauczycielskiego przeniósł się do Wileńskiego Państwowego Instytutu Pedagogicznego. Pierwsza grupa polonistów tej uczelni opuściła mury w 1964 roku. Od tego czasu wykształcenie polonistyczne w tej placówce otrzymało prawie 2 tys. osób. W 1969 roku wydział polonistyki został nazwany Oddziałem Języka Polskiego i Literatury, włączono go do Wydziału Języków Obcych. W czasach sowieckich to była jedyna uczelnia w całym ZSRR kształcąca nauczycieli szkół polskich na Litwie. Placówka przetrwała wiele przeobrażeń restrukturyzacyjnych. Zmieniały się nazwy wydziału oraz uczelni.
Dziś polonistyka na Uniwersytecie Edukologicznym oferuje dwustopniowe polonistyczne studia licencjackie i magisterskie.
