Więcej

    Komitety wyborcze złożyły wieniec przed pomnikiem Adama Mickiewicza

    Czytaj również...

    Przed pomnikiem wieniec z napisem po polsku i z litewską wstęgą Fot. Marian Paluszkiewicz

    26 lutego, przedstawiciele komitetów wyborczych uczestniczących w wyborach samorządowych w Wilnie: „Junkis”, „Judėk, Vilniau”, „Gedimino miestas”, „Vilniečių „Lokys”, „Vilnius gali” złożyli wieniec przed pomnikiem Adama Mickiewicza w Wilnie, znajdującym się w pobliżu kościoła bernardynów, przy ulicy Maironio (przed 1945 ul. św. Anny), na brzegu rzeki Wilejki.

    – Ponad 10 lat proszę, żeby przy pomniku Adama Mickiewicza w Wilnie był napis po polsku. Dlaczego o to proszę? Czy słusznie? W końcu XVII wieku język polski został językiem administracyjnym na Litwie. Język polski zamienił język białoruski. Kto chciał, żeby język polski zamienił język białoruski? To byli Radziwiłłowie. W tym okresie w Polsce językiem państwowym była łacina. Dlatego, właśnie na Litwie, a nie w innym państwie, w końcu XIX wieku mieliśmy tyle polskich talentów. Na Litwie zawsze było tak, że obywatelstwo jest ważniejsze od narodowości – powiedział Roman Górecki-Mickiewicz z Francji, potomek Wieszcza, Adama Mickiewicza, który od lat mieszka na Litwie.

    Potomek Adama Mickiewicza zaznaczył, że dopiero po I wojnie światowej narodowość stała się ważniejsza od obywatelstwa.

    – Mer Wilna, Remigijus Šimašius powiedział mi, że tablica z napisem „Adam Mickiewicz” po polsku może być umieszczona przy pomniku. Powiedział to w czerwcu ubiegłego roku. Dzisiaj tej tablicy nie ma i nic się nie robi w tym kierunku. Postanowiłem więc złożyć wieniec z napisem po polsku i z litewską wstęgą – podkreślił Roman Górecki-Mickiewicz.

    Leonardas Vilkas, litewski działacz opozycji antykomunistycznej, powiedział, że twórcze dziedzictwo Adama Mickiewicza łączy naród polski i litewski oraz przypomina, że razem jesteśmy silniejsi.

    – Sam pomnik jest już historią, ponieważ 23 sierpnia 1987 roku w tym miejscu odbył się pierwszy wolny wiec w okupowanej wtedy Litwie. Dziś, tu zebrani, spróbujemy odtworzyć wileńską wielonarodowość
    i wielojęzyczność– mówił Leonardas Vilkas.

    ***
    Powojennym projektantem pomnika był rzeźbiarz litewski Gediminas Jokūbonis. Odsłonięcie odbyło się 18 kwietnia 1984. Granit, z którego wykonano rzeźbę, przywieziono z Wołynia.

    Pomnik przedstawia Adama Mickiewicza opierającego się na złamanej kolumnie. Cała rzeźba ma wysokość 4,5 m. W 1996 dookoła pomnika umieszczono granitowe płyty z przedwojennego, niedokończonego pomnika Adama Mickiewicza dłuta Henryka Kuny.

     

    Reklama na podst. ust. użytkownika.; Dzięki reklamie czytasz nas za darmo

    Afisze

    Więcej od autora

    Barbara Misiun: „Św. siostra Faustyna jest dla mnie niedoścignionym wzorem”

    — Lektura „Dzienniczka” towarzyszy mi od dawna. Jego treść rezonuje z moją duszą, zachwyca mnie, krzepi i dodaje odwagi. Zapragnęłam przedstawić orędzie Miłosierdzia Bożego wszystkim, którzy go jeszcze nie poznali lub zapomnieli o nim. Wiara ma to do siebie,...

    Przedwojenny symbol walecznych kobiet powrócił do dawnej świetności

    — Ten sztandar kiedyś był stracony. Podczas pierwszej wojny światowej został on wywieziony do Polski. Osoba, która prawdopodobnie wywiozła ten sztandar i przechowywała go, mieszkała w Polsce u gospodarzy w gospodzie. Następnie, gdy ta osoba wyjechała z tej gospody...

    Szef Litewskiego Związku Teatralnego: „Teatr musi wywierać wpływ, szokować ludzi”

    — Ludzie chętnie chodzą do teatru, liczba spektakli jest ogromna. Ponieważ nie ma kontroli, wszystkie sztuki, które powstają, są pokazywane, ich wartość artystyczna jest również bardzo różna. Jedna może być pokazywana, a druga nie powinna być pokazywana. Kiedyś mówiono,...

    Św. Józef przychodzi do takiego biedaczka jak ja i mówi: Nie bój się!

    Honorata Adamowicz: Jak narodził się pomysł na film „Opiekun”? Dariusz Regucki: Tak naprawdę nie miałem żadnych osobistych doświadczeń związanych z postacią św. Józefa ani mistycznych uniesień. Propozycję dostałem od producenta, Rafael Film. Dopiero podczas pracy nad scenariuszem zacząłem odkrywać naszego...