Więcej

    Zgasł na świeczniku kultury polskiej na Litwie kolejny Płomień …

    30 czerwca 2022 r. w centrum Wileńszczyzny, na ojcowiźnie, we wsi Miedniki Królewskie pod Wilnem przestało bić serce Aleksandra Sokołowskiego. Odszedł w Roku Romantyzmu Polskiego obchodzonego na Litwie i w Polsce.

    Czytaj również...

    30 czerwca 2022 r. w centrum Wileńszczyzny, na ojcowiźnie, we wsi Miedniki Królewskie pod Wilnem przestało bić serce Aleksandra Sokołowskiego. Odszedł w Roku Romantyzmu Polskiego obchodzonego na Litwie i w Polsce.

    Doktor nauk pedagogicznych, fizyk, matematyk, długoletni nauczyciel akademicki Uniwersytetu Edukologicznego w Wilnie, poeta, myśliciel, członek Stowarzyszenia Literatów Litewskich, prezes Polskiej Sekcji Literackiej na Litwie, pszczelarz, miłośnik kultury, działacz społeczny.

    Aleksander Sokołowski.
    | Fot. Marian Paluszkiewicz

    Ściśle współpracował z Centrum Kultury Polskiej na Litwie im. Stanisława Moniuszki. Był stałym uczestnikiem dorocznych Międzynarodowych Zlotów Poetów Polskiego Rodowodu w Wilnie. Dzięki tej współpracy nawiązywał kontakty z poetami różnych krajów, którzy przybywali na zlot. Ta współpraca owocowała rozwojem poezji polskiej na Litwie. Poezja wileńskich poetów znalazła się w wielu antologiach wydanych przez Stowarzyszenie Autorów Polskich Oddział II w Warszawie, z panią Wandą Stańczak na czele, wraz z poetami polskimi z całego globu. Nasi poeci zasłynęli na równi z innymi twórcami słowa poetyckiego.
    Staraniem śp. Aleksandra Sokołowskiego zostały opracowane i wydane tomiki poezji młodych poetów wileńskich: „Wschód nad Rossą” i „Awangarda Młodych”. Uczestniczył również w dorocznych spotkaniach poetyckich w Mrągowie na Festiwalu Kultury Kresowej, organizowanych przez CKPnL im. Stanisława Moniuszki. Organizował konkursy, warsztaty poetyckie, literackie konferencje, wieczory muzyczno-literackie, autorskie wieczory. 

    Reklama (dobiera algorytm zewnętrzny na podst. ustawień czytelnika)

    Za Jego działalności ruch literacki odzyskał skrzydła Pegaza nie tylko w Wilnie. We własnej poezji poruszał tematy najbardziej palące. Pisał o problemach XXI wieku, pochwały dla pszczół, wyjątkowo ciepłe i wzruszające wiersze o matce i o Ziemi Wileńskiej. 

    Niech Go przytuli Ziemia Wileńska ojcowizny w Miednikach Królewskich, gdzie spocznie na wieczny sen… Jego czyny będą żyły wśród poetów i młodych, którzy będą wzrastali czerpiąc z Jego dorobku, a także podczas imprez kulturalnych CKPnL im. Stanisława Moniuszki.

    Wieczne odpoczywanie racz mu dać Panie, a światłość wiekuista niechaj mu świeci wiecznie.

    Czytaj więcej: Szerokie spektrum Światowego Dnia Poezji UNESCO w Warszawie


    Apolonia Skakowska
    Prezes-dyrektor Centrum Kultury Polskiej na Litwie im. Stanisława Moniuszki
    Laureat tytułu Vox Populi „Kuźnia Mistrzów Mowy Polskiej 2013”

    Reklama (dobiera algorytm zewnętrzny na podst. ustawień czytelnika)

    Afisze

    Więcej od autora

    Pocopotek „Kuriera Wileńskiego” — o byciu pięknym na wiosnę

    Szkoły otworzyły przed nami swoje podwoje, a my — chłopaki i dziewoje — nie spowalniamy naszej ciekawości świata! Pucułka dalej dzieli się swoimi spostrzeżeniami z dziećmi Wileńszczyzny (i nie tylko)! Zapraszamy do kolejnych edycji  Pocopotka! Pocopotkowa koleżanka pisze o pięknych...

    Architekt „zaszczycony monarszym zadowoleniem”

    Dr Jerzy Remer pisał: „Gorliwi zwolennicy Targowicy, w tym biskup Ignacy Massalski, opuszczają stolicę litewską, lecz już 14 czerwca 1793 r. wkroczą do Wilna wojska carskie. Od tej chwili rozpoczyna się tragiczny, 125 lat trwający, okres Wilna w okowach...

    Pemiera filmu o Lili Kiejzik w kinie Pasaka w Wilnie

    Lila Kiejzik to znana reżyserka teatralna i kierowniczka artystyczna Polskiego Teatru „Studio” w Wilnie, animatorka kultury, organizatorka międzynarodowych festiwali teatralnych, pedagog, wychowawczyni kilku pokoleń aktorów. „Z Lilą wyruszamy w podróż do jej rodzinnego domu w Dojlidach, w którym wychowała się...

    In Memoriam Czesław Sokołowski

    Nasz wspaniały CZESŁAW SOKOŁOWSKI już nie pomoże nam w bajkach zagrać Wilka czy Twardowskiego, nie zaśpiewa swojej pięknej wersji Miłoszowkiej „Piosenki o porcelanie” i nigdy nam już nie zaśpiewa ze sceny Teatru na Pohulance „Wilno, czy Ty...