26 lutego, przedstawiciele komitetów wyborczych uczestniczących w wyborach samorządowych w Wilnie: „Junkis”, „Judėk, Vilniau”, „Gedimino miestas”, „Vilniečių „Lokys”, „Vilnius gali” złożyli wieniec przed pomnikiem Adama Mickiewicza w Wilnie, znajdującym się w pobliżu kościoła bernardynów, przy ulicy Maironio (przed 1945 ul. św. Anny), na brzegu rzeki Wilejki.
– Ponad 10 lat proszę, żeby przy pomniku Adama Mickiewicza w Wilnie był napis po polsku. Dlaczego o to proszę? Czy słusznie? W końcu XVII wieku język polski został językiem administracyjnym na Litwie. Język polski zamienił język białoruski. Kto chciał, żeby język polski zamienił język białoruski? To byli Radziwiłłowie. W tym okresie w Polsce językiem państwowym była łacina. Dlatego, właśnie na Litwie, a nie w innym państwie, w końcu XIX wieku mieliśmy tyle polskich talentów. Na Litwie zawsze było tak, że obywatelstwo jest ważniejsze od narodowości – powiedział Roman Górecki-Mickiewicz z Francji, potomek Wieszcza, Adama Mickiewicza, który od lat mieszka na Litwie.
Potomek Adama Mickiewicza zaznaczył, że dopiero po I wojnie światowej narodowość stała się ważniejsza od obywatelstwa.
– Mer Wilna, Remigijus Šimašius powiedział mi, że tablica z napisem „Adam Mickiewicz” po polsku może być umieszczona przy pomniku. Powiedział to w czerwcu ubiegłego roku. Dzisiaj tej tablicy nie ma i nic się nie robi w tym kierunku. Postanowiłem więc złożyć wieniec z napisem po polsku i z litewską wstęgą – podkreślił Roman Górecki-Mickiewicz.
Leonardas Vilkas, litewski działacz opozycji antykomunistycznej, powiedział, że twórcze dziedzictwo Adama Mickiewicza łączy naród polski i litewski oraz przypomina, że razem jesteśmy silniejsi.
– Sam pomnik jest już historią, ponieważ 23 sierpnia 1987 roku w tym miejscu odbył się pierwszy wolny wiec w okupowanej wtedy Litwie. Dziś, tu zebrani, spróbujemy odtworzyć wileńską wielonarodowość
i wielojęzyczność– mówił Leonardas Vilkas.
***
Powojennym projektantem pomnika był rzeźbiarz litewski Gediminas Jokūbonis. Odsłonięcie odbyło się 18 kwietnia 1984. Granit, z którego wykonano rzeźbę, przywieziono z Wołynia.
Pomnik przedstawia Adama Mickiewicza opierającego się na złamanej kolumnie. Cała rzeźba ma wysokość 4,5 m. W 1996 dookoła pomnika umieszczono granitowe płyty z przedwojennego, niedokończonego pomnika Adama Mickiewicza dłuta Henryka Kuny.