— Obecnie główną działalnością Litewskiego Czerwonego Krzyża jest pomoc humanitarna dla mieszkańców Litwy. Zapewniamy pomoc humanitarną w nagłych wypadkach tym, którzy dzwonią pod krótki numer 111 i proszą o pomoc w postaci przedmiotów, porad i żywności. Zwracamy szczególną uwagę na gotowość na wypadek kryzysu i katastrofy, szkolimy pracowników i wolontariuszy, jak postępować w obliczu poważnej katastrofy lub kryzysu, pomagamy w poszukiwaniu zaginionych osób, zapewniamy pomoc humanitarną w przypadku kryzysu lub katastrofy w kraju. W razie potrzeby udzielamy pierwszej pomocy psychologicznej lub regularnej pomocy psychologicznej osobom w kryzysie; odwiedzamy samotnych seniorów; prowadzimy edukację młodych ludzi w zakresie radzenia sobie z kryzysami, pierwszej pomocy; szkolimy społeczeństwo w zakresie udzielania pierwszej pomocy; pomagamy cudzoziemcom w integracji na Litwie i zapewniamy im bezpłatne usługi prawne — opowiada w rozmowie z „Kurierem Wileńskim” Milda Vibrantytė, rzeczniczka prasowa stowarzyszenia Litewski Czerwony Krzyż.
Historia powstania Czerwonego Krzyża na Litwie
Swoją działalność organizacja Litewski Czerwony Krzyż rozpoczął w Kownie od zorganizowania kursu dla Sióstr Miłosierdzia. Już w 1904 r., podczas wojny rosyjsko-japońskiej, wspólnota utworzyła tymczasowy kurs dla Sióstr Miłosierdzia. Podczas tej wojny Czerwony Krzyż w Kownie zbierał pieniądze i odzież. Pod koniec wojny litewscy medycy, zachęceni przywróceniem państwowości, postanowili założyć niezależny Litewski Czerwony Krzyż.
W 1918 r. lekarz Rokas Šliūpas i ksiądz Rokas Šliūpas wystosowali list do ówczesnych władz niemieckich z prośbą o pozwolenie na działalność Litewskiego Czerwonego Krzyża. Niestety, pozwolenie zostało udzielone pod warunkiem, że działalność i postanowienia Litewskiego Czerwonego Krzyża będą dostępne dla niemieckiego lekarza powiatowego. Z powodu takich warunków stowarzyszenie nie mogło rozpocząć swojej działalności. Dlatego dopiero rok później, gdy rząd litewski przeniósł się do Kowna w 1919 r., 12 stycznia zwołano pierwsze zebranie założycielskie Litewskiego Czerwonego Krzyża, w którym wzięło udział 40 osób, na którym zatwierdzono statut Litewskiego Czerwonego Krzyża, a Rokas Šliūpas, lekarz i działacz społeczny, został pierwszym przewodniczącym. Organizacja założyła szpitale i apteki Czerwonego Krzyża, i skupiła się na leczeniu jeńców wojennych, epidemii i osób dotkniętych kryzysem.
— Nasza organizacja jest jak pomost między ludźmi a państwem. Motto Litewskiego Czerwonego Krzyża brzmi: „Gotowi jako pierwsi nieść pomoc w sytuacjach kryzysowych”. Nieustannie przygotowujemy się na katastrofy i kryzysy wszelkiego rodzaju i skali oraz szkolimy naszych wolontariuszy i pracowników, aby działali profesjonalnie, szybko i skutecznie, aby być jak najbardziej użytecznym pomocnikiem dla instytucji państwowych i oczywiście dla ludzi — podkreśla Milda Vibrantytė, rzeczniczka prasowa stowarzyszenia Litewski Czerwony Krzyż.
Ewolucja Czerwonego Krzyża
Jak mówi, w ciągu 105 lat działalność Czerwonego Krzyża znacznie uległa ewolucji. Podczas gdy działalność stowarzyszenia rozpoczęła się od pielęgniarstwa, sanatoriów i szpitali, dziś Litewski Czerwony Krzyż nie świadczy usług medycznych i nie posiada szpitali, ale koncentruje się bardziej na działaniu w sytuacjach kryzysowych i katastrofach osobistych lub narodowych: możemy pomóc w ewakuacji, koordynacji ruchu drogowego, dostarczaniu informacji, udzielaniu pierwszej pomocy, pierwszej pomocy psychologicznej oraz dostarczaniu i dystrybucji innej pomocy humanitarnej.
Czytaj więcej: Krajowe ćwiczenia sytuacji ekstremalnej. Usterki już pierwszego dnia — nie dotarły SMS-y