Korespondencja własna z Sycylii: „Miasto świętych Agat”

Św. Agata urodziła się ok. 235 r. w rodzinie rzymskich patrycjuszy. Była osobą wierzącą i od najmłodszych lat chciała wyłącznie poświęcić się Bogu. Agata wyrosła na piękną dziewczynę. Jej uroda zwróciła uwagę namiestnika Sycylii — Kwincjana, który zaproponował jej małżeństwo. Agata jednak mu odmówiła. W efekcie swojej decyzji została aresztowana i oddana pod opiekę rozpustnej kobiety. I, jak opisują kronikarze, urażony odmową namiestnik poddał ją ciężkim torturom, podczas których odcięto jej piersi…

Każdego roku, w dniach 3–5 lutego, w mieście odbywają się uroczystości ku jej czci, podczas których w procesji przenosi się relikwie świętej pomiędzy miejscami związanymi z jej męczeństwem. A w samej Katanii, poza katedrą, znajdują się jeszcze trzy inne świątynie dedykowane św. Agacie i nazywane „Trittico Agatino” — co można przetłumaczyć jako „Tryptyk Agaty”. A są to: Kościół Sant’Agata alla Fornace, Santuario Sant’Agata al Carcere i kościół di Sant’Agata la Vetere. Ta ostatnia świątynia — kościół di Sant’Agata la Vetere, jest pierwszym kościołem w Katanii poświęconym św. Agacie, a św. Agata jest patronką miasta oraz wielu zawodów związanych z ogniem. Wzywana jest również przez kobiety karmiące, a także w przypadku chorób piersi, które straciła w czasie tortur. Turyści licznie odwiedzający Katanię, pijąc kawę, zamawiają małe i bardzo słodkie babeczki nazywane tam „Minnuzzi ri Sant’Àita” – czyli tłumacząc dosłownie „piersi Świętej Agaty”.

Z portu lotniczego Katania – Fontanarossa (Aeroporto Internazionale Vincenzo Bellini di Catania) można dojechać do centrum miasta oddalonego o ok. 7 km, autobusem firmy „Alibus” za 4 euro, choć cena biletu pojedynczego, ważnego przez 90 min., wynosi tam tylko1 euro. Ponieważ nie znałem miasta, wysiadłem, zgodnie z poradą zaczerpniętą z przewodnika internetowego, niedaleko głównej ulicy i deptaku Etna. Można śmiało powiedzieć, że Katania to miasto uznane za brudne i nieciekawe. Tak niestety nadal wyglądają jego przedmieścia i trudno się z tym nie zgodzić. Samo centrum jednak ma dużo do zaoferowania. Najważniejsza ulica miasta — Etna — ciągnie się na odległość prawie trzech km. Wzdłuż niej znajdują się sklepy, butiki i kawiarnie. W swoim obecnym kształcie ukształtowała się około roku 1693, chwilę po trzęsieniu ziemi. Zwiedzanie Katanii rozpocząłem od słynnego targu rybnego (Pescheria Di Catania). Uznałem, że jest to bezwzględnie obowiązkowy punkt miasta. Poszedłem potem dalej – do Placu Stesicorp (Piazza Stesicoro), do rzymskiego amfiteatru, antycznej atrakcji z II w. naszej ery, który w okresie swojej świetności mógł pomieścić jednocześnie prawie 15 tys. ludzi.

Następie był Zamek Castello Svevo di Catania (z XIII w.), który stał się siedzibą parlamentu Sycylii. Ta wspaniała budowla w stylu romańskim odzwierciedla jej obronny charakter. Ciekawa jest także fontanna ze słoniem (Fontanna dell’Elefante), będąca ważnym symbolem miasta. Jej zwieńczeniem jest krzyż. Legenda głosi, że Helidorus, który miał zostać biskupem Katanii, w obliczu porażki zajął się czarną magią i poniósł za to karę. To on miał wyrzeźbić słonia z kamienia, a sam utrzymywał, że z pomocą czarnej magii potrafi nawet sam przeobrazić się w słonia.

Byłem też w Teatrze Massimo Bellini, nazwanego tak na cześć Vincenzo Belliniego — kompozytora pochodzącego z Katanii. Obok znajduje się tam także jego muzeum, które polecam wszystkim miłośnikom muzyki poważnej.

Katania to także przemysłowy port morski z wysokimi silosami, które dla zwiedzających nie stanowią, mówiąc prawdę, żadnej atrakcji. Ciekawe są natomiast ozdabiające je gigantyczne murale powstałe przy współpracy z tamtejszą Akademią Sztuk Pięknych, namalowane przez międzynarodowych artystów. W pobliżu portu, przy ul. VI Aprile znajduje się dworzec kolejowy Stazione Centrale di Catania będący główną stają kolejową miasta oraz ważnym punktem komunikacyjnym regionu z połączeniami do pozostałych miast Sycylii.

Katania ma wreszcie własne metro — czyli podziemną kolej miejską. Jest to jedna linia o łącznej długości trasy liczącej prawie 9 km i składająca się z 10 stacji. Tamtejsza kolej podziemna jest najmłodszym i najbardziej na południe wysuniętym metrem w Europie. Jego budowę rozpoczęto w końcu 1986 r., a faktyczna eksploatacja rozpoczęła się w lipcu 1999 r. Przetestowałem je osobiście. Jechałem od stacji Giovanni XXIII przy dworcu kolejowym — do końcowej w Nesima. Miasto planuje jego dalszą rozbudowę.