Więcej

    84. rocznica Zbrodni Katyńskiej

    13 kwietnia obchodzony jest Dzień Pamięci Ofiar Zbrodni Katyńskiej. W tym dniu w 1940 r. funkcjonariusze NKWD dokonali ludobójstwa na blisko 22 tys. obywatelach II Rzeczypospolitej. Wśród nich było 14,5 tys. jeńców wojennych — oficerów i policjantów — z obozów w Kozielsku, Starobielsku i Ostaszkowie oraz 7,3 tys. więźniów aresztowanych na terenach okupowanych przez ZSRS.

    Czytaj również...

    Zbrodnia Katyńska ma bezprecedensowy charakter. Przede wszystkim z tego względu, że jej ofiarą padły tysiące jeńców wojennych, których życie znajdowało się pod ochroną prawa międzynarodowego — w większości oficerów.

    Niebezpieczny element dla ustroju socjalistycznego

    — Oficerów oraz przedstawicieli służb mundurowych traktowano jako szczególnie niebezpieczny element dla ustroju socjalistycznego. Ich losy mogły potoczyć się różnie, być może po ogłoszeniu amnestii większości z nich nawet udałoby się wydostać z sowieckiej opresji. Pierwotnie planowano nawet za pomocą propagandy przeciągnąć możliwie największą grupę Polaków na stronę sowiecką — opowiada dla „Kuriera Wileńskiego” historyk Tomasz Bożerocki.
    Jednak 5 marca 1940 r. szef NKWD Ławrientij Beria wystąpił z wnioskiem o rozstrzelanie 14 700 jeńców z Kozielska, Starobielska oraz Ostaszkowa. Wykonanie wyroku rozpoczęto 3 kwietnia 1940 r. 

    — Beria zaapelował także o rozstrzelanie jeszcze 11 tys. więźniów oraz jeńców przetrzymywanych w innych miejscach odosobnienia. Ogółem wymordowano 21 768 osób.  Wśród nich znalazło się 287 oficerów pochodzących z województwa wileńskiego, a także dwóch oficerów, którzy zadeklarowali się jako Litwini. Nielicznym udało się uniknąć śmierci — mówi historyk.

    Czytaj więcej: Tomasz Bożerocki: „Polacy wierzyli, że sojusznik sojuszników ich nie zdradzi”

    Katyń symbolem zbrodni

    Pierwsze groby odnaleziono w Lesie Katyńskim w kwietniu 1943 r.

    — 14 kwietnia 1943 r. sowieci wydali kłamliwy komunikat, w którym podano, że faszyści natrafili na ciała polskich oficerów, przetrzymywanych w sowieckich obozach jenieckich. Rzekomo po agresji Niemiec na Związek Sowiecki nie zdążono ich ewakuować, więc trafili w ręce nazistów i zostali przez nich zamordowani. Łuski niemieckiej produkcji znalezione na miejscu zbrodni sowieci wykorzystali jako argument — mówi Tomasz Bożerocki.

    Tablica pamiątkowa w Wilnie

    — Wileński dziennikarz Józef Mackiewicz był obecny w Katyniu w czasie prac ekshumacyjnych prowadzanych przez nazistów. Swoje doznania opisał w publikacji „Sprawa mordu katyńskiego”. Drugim dziennikarzem, który poświecił szereg publikacji zbrodni katyńskiej i stał się strażnikiem pamięci o Katyniu na Wileńszczyźnie był Jerzy Surwiło, wieloletni dziennikarz „Czerwonego Sztandaru”, a później „Kuriera Wileńskiego” — zaznacza historyk.

    Z inicjatywy Jerzego Surwiły w kwietniu 2008 r. w kościele pw. św. Rafała została odsłonięta tablica pamiątkowa przypominająca o pochodzących z Wilna i Wileńszczyzny oficerach oraz cywilach — ofiarach zbrodni katyńskiej.

    Czytaj więcej: Uroczystość odsłonięcia tablicy pamiątkowej poświęconej Józefowi Mackiewiczowi oraz dyskusja

    Katastrofa smoleńska

    10 kwietnia minęło 14 lat od katastrofy smoleńskiej, w której zginęli członkowie oficjalnej delegacji udającej się do Katynia w celu upamiętnienia ofiar Zbrodni Katyńskiej. Zginęło 96 osób, w tym ówczesny prezydent Polski Lech Kaczyński i jego żona Maria. Nadal trwa wyjaśnienie przyczyn katastrofy. Jak co roku, 10 kwietnia na Wawelu uczczono pamięć ofiar tragicznego wypadku.

    Czytaj więcej: Pamięć o ofiarach katastrofy smoleńskiej łączy Polaków w Polsce i na Litwie


    Reklama na podst. ust. użytkownika.; Dzięki reklamie czytasz nas za darmo

    Afisze

    Więcej od autora

    Muzeum Adama Mickiewicza zaprasza na tradycyjne spotkania literackie

    Inicjatorem środowych spotkań literackich był Witold Hulewicz, polski pisarz, kierownik programowy wileńskiej rozgłośni Polskiego Radia, redaktor „Tygodnika Wileńskiego”. Pierwsze spotkanie miało miejsce 23 lutego 1927 r. Kolejne cieszyły się coraz większym zainteresowaniem. Zbierali się głównie przedstawiciele środowiska literacko-artystycznego. Spotkania poświęcano na...

    Izrael Bunimowicz, wileński król czekolady

    Dla Wilna druga połowa XIX w. i początek XX w. to czas intensywnego postępu technicznego oraz rozwoju przemysłu. W 1883 r. w mieście zaczyna działać fabryka cukierków i czekolady „Viktoria”. Przedsiębiorstwo wytwarzało cukierki czekoladowe i karmelowe, czekoladki, marmoladę, kakao oraz...

    Zmiany w trybie dostępności świadczeń medycznych

    W soboty w godz. 8:00–16:00 usługi lekarza rodzinnego oraz odontologa będą świadczone w przychodniach na Antokolu, w Karolinkach, w Nowej Wilejce, Szeszkini oraz w przychodni Centro (ul. Pylimo 3) wyłącznie dla pacjentów tych placówek medycznych. Pacjenci zarejestrowani w innych...

    Place Wilna. Historia wileńskich placów splata się z burzliwą historią miasta

    Plac Jana Pawła II W ub. r. na placu tym odbyła się wyjątkowa uroczystość poświęcenia odbudowanej kaplicy Pana Jezusa. Kaplica o wysokości 8,5 m stanęła na granitowym cokole. Wzniesiona w tym miejscu w XVIII w. kaplica została zburzona w 1952 r.  — Nowa...