Harcerze podróżują w czasie. Wiosnowisko „Time for everyone”

Polscy harcerze na Litwie nie śpią. W dniach 18-21 kwietnia harcerze i harcerki z 9 WDH-ek „Viator”, 28 WDH-ek „Szare Wilki”, 26 WDH-y „Białe Wilki” oraz 16 WDH-y „Wikingowie” wyruszyli w podróż… w czasie! Odbył się biwak – wiosnowisko „Time for everyone”.

Czytaj także: Konferencja instruktorów harcerskich „Do rzeczy”. Pierwsze takie wydarzenie w historii ZHPnL

Uczestnicy korzystając z wehikułu czasu mieli okazję poczuć atmosferę różnych dekad i stuleci. Druhny z podobozu młodszoharcerskiego „Ladies of 2000” razem przeżyły kilka dni poznając modę, muzykę i kulturę lat 2000. Dziewczyny w podobozie starszoharcerskim „Da Bomb” żyły w motywie lat 90 XX wieku.

„To wiosnowisko zostanie u mnie na zawsze w pamięci, gdyż to był pierwszy raz, gdy byłam w kadrze. Zobaczyłam jak to wszystko organizuje się i jakie mogą spotkać wyzwania. W ogóle popatrzyłam na to z innej strony. Spędziłam świetnie czas podczas kominków i zajęć. Zdecydowanie wiosnowisko »Time for everyone« zostawiło po sobie jedno z najlepszych wspomnień” – dzieli się wspomnieniami dh. Ewelina Rachimbach 9 WDH „Viator”.

„Szkoła samurajów”

Druhowie w podobozie „Szkoła samurajów” wypróbowali siebie w roli samurajów badając ich kulturę. Nie zabrakło też integracji, w czasie której uczestnicy lepiej się poznali i wesoło spędzili czas.

„Ciekawy pomysł, pozytywny nastrój organizatorów, serca pełne optymizmu i uśmiechy na twarzach harcerzy i harcerek – to właśnie jest formułą pięknego biwaku. Duża ilość ciekawych zajęć, oryginalne zastosowanie tematu i tak ciepła dziecięca radość, która ogarnęła każdego uczestnika – tak możemy opisać wyjazd! Jestem wdzięczny dla każdemu: uczestnikom oraz organizatorom za pięknie spędzone dni!” – mówi dh Daniel Sokołow, 26 WDH „Białe Wilki.

Siatkówka w ultrafiolecie

Biwak zakończył się agapą, na której odbył się turniej siatkówki w świetle ultrafioletowym. Druhny i druhowie stworzyli wiele wesołych wspomnień, do których będą wracać myślami jeszcze długo.

„Najbardziej mi spodobał się kominek. Każdego wieczoru po kolacji czekałam z niecierpliwością tego śpiewu i pląsów. A najfajniej było w ostatni wieczór, gdy oglądaliśmy stworzone przez nas filmiki, graliśmy siatkówkę w ultrafioletowym świetle i po prostu dobrze spędzaliśmy czas razem” – podsumowuje dh. Milena Kamarauskaitė, 9 WDH „Viator”.