Litewscy patroni roku
Litwa w tym roku świętować będzie pod znakiem Wilna. Jubileusz 700-lecia miasta to już od wielu miesięcy rozpoznawalny znak stolicy, o czym przypominają liczne wydarzenia, kampanie reklamowe a w okresie świątecznym — również choinka w kształcie tortu.
Właśnie dlatego Sejm Litwy podjął decyzję o ogłoszeniu roku 2023 Rokiem Wilna i Listów Giedymina, w związku z tym, że 25 stycznia 1323 r. pojawiły się w źródłach pisanych pierwsze wzmianki o Wilnie. Listy do Europy Wielkiego Księcia Litewskiego Giedymina podkreślały europejską orientację Litwy i wskazywały Wilno jako stolicę państwa.
Będzie to również rok św. Jozafata, arcybiskupa połockiego (w tym roku przypada 400. rocznica jego męczeńskiej śmierci) i rok Kraju Kłajpedzkiego, którego przyłączenie sto lat temu do niepodległej Litwy było, jak podkreślili posłowie, najważniejszym geopolitycznym zwycięstwem Litwy w XX w.
Czytaj więcej: 700-lecie Wilna. Miasto przygotowuje się do obchodów z przytupem
Politycy, podróżnicy, działacze społecznie i wrogowie Moskwy
Znacznie więcej rocznic postanowili uczcić politycy w Polce. Sejm RP zdecydował, że patronem roku 2023 r. będzie Wojciech Korfanty — polityk, myśliciel społeczny i publicysta, na stałe związany z chrześcijańską demokracją, który m.in. kierował zwycięskim powstaniem wielkopolskim. Sejm postanowił uczcić także 150. rocznicę urodzin Pawła Edmunda Strzeleckiego, badacza, podróżnika, odkrywcy i filantropa, który jako pierwszy Polak wybrał się samodzielnie w podróż dookoła świata, a najwyższy szczyt kontynentu australijskiego nazwał Górą Kościuszki (Mount Kosciuszko). Do bardziej znanych patronów roku należy niewątpliwie Aleksander Fredro, najwybitniejszy z polskich komediopisarzy, a także, o czym rzadziej się pamięta — uczestnik wyprawy na Moskwę w 1812 r., który za męstwo został odznaczony orderami Virtuti Militari oraz Legii Honorowej. Sejm uczcił również 220. rocznicę urodzin Maurycego Mochnackiego — konspiratora, żołnierza powstania listopadowego, odznaczonego Virtuti Militari, na nagrobku którego widnieje napis „Civis Polonus. Hostem Moscoviensem” — „Obywatel polski, wróg Moskwy”.
Rozpoczynający się rok będzie także rokiem Jadwigi Zamoyskiej, kobiety prowadzącej bardzo szeroką działalność społeczną, m.in. współtwórczyni Fundacji Zakłady Kórnickie, autorki spójnego systemu pedagogicznego, założycielki pierwszej w Polsce zawodowej szkoły gospodarstwa domowego. Kolejny patron roku 2023 to Jerzy Nowosielski, wybitny malarz, rysownik, scenograf, pedagoga filozof, teoretyk sztuki i myśliciel religijny.
Czytaj więcej: Inka Dowlasz wileńskiej „Zemście”: „Szczęśliwie dla nas wybór padł na to arcydzieło”
Najbliższa Wilnu — Aleksandra Piłsudska
Niestety wśród polskich patronów roku nie ma nikogo, kto pochodził czy wychował się na Wileńszczyźnie. Wśród patronów, których wybrał na 2023 r. Sejm RP najwięcej wspólnego z Wileńszczyzną ma niewątpliwie Aleksandra Piłsudska z domu Szczerbińska, dlatego też poświęcimy jej najwięcej miejsca. W 2023 r. mija 60 lat od jej śmierci. Choć nie było to jej rodzinne miasto, czuła się z nim bardzo związana. „Wilno na zawsze stanie mi się drogie, nie tylko przez swój czar, ale i dla miłości mego męża, który kochał w nim każdy kamień. (…) Na Wilno nauczyłam się patrzeć oczami męża” — pisała w swoich wspomnieniach żona Marszałka.
Sejm zachęca, by na postać patronki roku spojrzeć o wiele szerzej niż tylko poprzez pryzmat jej małżeństwa z Józefem Piłsudskim. Posłowie przypominają w ustawie, że była to działaczka niepodległościowa, członkini Polskiej Organizacji Wojskowej i Polskiej Partii Socjalistycznej, odznaczona orderami Virtuti Militari, Odrodzenia Polski oraz Krzyżem Niepodległości. Działała w Organizacji Bojowej PPS, była też działaczką społeczną, współpracowała ze Związkiem Strzeleckim, wstąpiła do Legionów Polskich, a za działalność patriotyczną została aresztowana i internowana.
„Jej przeszłość polityczna, jej oswojenie się z niebezpieczeństwem, jej rady i wskazówki udzielane kurierkom, jej wysokie poczucie obowiązku ochotniczej służby dla Ojczyzny — dawały kurierkom, z których wiele zostało odznaczonych krzyżem »Virtuti Militari«, moralne oparcie i wydobycie z siebie maksimum tego napięcia, jakiego ta służba wymagała” — pisał o niej Walery Sławek.
Czytaj więcej: Ze świąteczną wizytą u Piłsudskich
Patroni Roku proponowani przez senat
Senat RP ustanowił rok 2023 Rokiem Włodzimierza Przerwy-Tetmajera „W uznaniu wielowymiarowej działalności Włodzimierza Przerwy-Tetmajera, obejmującej zarówno aktywność artystyczną, społeczną, jak i zaangażowanie w odzyskanie przez Polskę niepodległości” — głosi uchwała.
Najbliższy rok będzie również Rokiem Pamięci Bohaterek i Bohaterów Getta Warszawskiego w 80. rocznicę powstania w getcie warszawskim. W ten sposób senat oddaje hołd poległym oraz tym, którzy przeżyli i do końca swoich dni podnosili głos protestu przeciwko zbrodniczym planom zagłady narodu żydowskiego.
Będziemy świętować 100. rocznicę urodzin Wisławy Szymborskiej, wybitnej poetki i laureatki Nagrody Nobla w dziedzinie literatury. W senackiej uchwale o ustanowieniu roku 2023 Rokiem Wisławy Szymborskiej czytamy m.in.: „O doniosłości literackiego dorobku Wisławy Szymborskiej świadczą nie tylko nagrody, ale także fakt, że Szymborska wciąż ma wierne grono czytelników w Polsce i za granicą. Inspiruje literaturoznawców, kulturoznawców, filozofów, krytyków sztuki, a także zwykłych czytelników, którzy znajdują w jej poezji odpowiedzi na najważniejsze pytania. Tematy, które poruszała w swojej poezji, wciąż są aktualne. Forma, jaką się posługiwała, ciągle zachwyca mistrzostwem”.
Czytaj więcej: Dziś urodziny Wisławy Szymborskiej. Wilno zapisało się w życiorysie poetki
Senat postanowił uczcić także 550 rocznicę urodzin Mikołaja Kopernika, by „po raz kolejny przypomnieć jego postać i zasługi, na stałe obecne w naszej społecznej świadomości. To przypomnienie ma na celu uświadomienie światowych zasług Polski i Polaków dla nauki oraz wzmocnienie współczesnych dążeń świata nauki i edukacji do podmiotowej obecności nauki w polskim życiu społecznym, gospodarczym i politycznym” — czytamy w uchwale.
Patronem roku został również jeden z najbardziej znanych polskich malarzy — Jan Matejko, gdyż, jak podkreślili senatorowie, „Jego celem było ukazanie w dziełach sztuki przyczyn upadku I Rzeczypospolitej oraz przypomnienie jej chlubnej przeszłości i dawnej potęgi. W ten sposób przekonywał Polaków żyjących pod zaborami o wartości ich kulturowego dziedzictwa i podtrzymywał dążenia do odzyskania niepodległości” — czytamy w uchwale.