Więcej

    Wspólna historia, wspólne korzenie. Warto interesować się Litwą

    „Język litewski ma duży potencjał, jednak aby go wykorzystać, trzeba włożyć w to dużo pracy” – uważa dr Tatjana Vologdina, pomysłodawczyni i organizatorka Międzynarodowego Kongresu Lituanistów we Wrocławiu. W maju odbył się on po raz siódmy.

    Czytaj również...

    Międzynarodowy Kongres Lituanistów, organizowany przez Uniwersytet Wrocławski, stał się jedną z wielu wizytówek tej uczelni.

    Czytaj więcej: Kongres lituanistów we Wrocławiu: „Zainteresowanie Litwą przerosło oczekiwania”

    UE, NATO i traktat polsko-litewski

    2024 jest rokiem bogatym w ważne rocznice w dziejach stosunków polsko-litewskich, których Kongres nie mógł pominąć. – Tegoroczna, siódma edycja Międzynarodowego Kongresu Lituanistów, która odbyła się w dniach 27–28 maja na Uniwersytecie Wrocławskim, przebiegła bardzo pomyślnie. Wyróżniała się bogatym programem upamiętniającym ważne rocznice, takie jak: 20-lecie przystąpienia Litwy i Polski do Unii Europejskiej, 20-lecie członkostwa Litwy oraz 25-lecie członkostwa Polski w NATO, a także 30. rocznicę podpisania traktatu o przyjaznych stosunkach i dobrosąsiedzkiej współpracy między Litwą a Polską. Program obejmował trzy wykłady eksperckie oraz ponad 50 referatów w 12 sekcjach tematycznych, a także debatę ekspercką z udziałem przedstawicieli Komisji Europejskiej we Wrocławiu. Wśród prelegentów znaleźli się naukowcy i studenci z polskich i zagranicznych uczelni, a także przedstawiciele ośrodków badawczych, takich jak Instytut Literatury Litewskiej i Folkloru. Kongres uświetniły także wydarzenia kulturalne, w tym wystawa Mariusa Jonutisa oraz wieczór litewskich pieśni i tańców – powiedział w rozmowie z „Kurierem Wileńskim” dr Tatjana Vologdina, kierowniczka Studium Języka i Kultury Litewskiej na Uniwersytecie Wrocławskim, pomysłodawczyni i główna organizatorka Międzynarodowego Kongresu Lituanistów.

    | Fot. Emilia Noczyńska/Facebook/Międzynarodowy Kongres Lituanistów — Tarptautinis Lituanistų Kongresas

    Kochanowski i Święto Pieśni

    Zdaniem pomysłodawczyni Kongresu to właśnie wystawa poświęcona twórczości Jana Kochanowskiego była jedna z najlepszych elementów tegorocznego wydarzenia lingwistycznego. 

    – Największym sukcesem Kongresu była pomyślna współpraca między litewską a polską stroną, owocująca wystawą „O niczym i o wszystkim” opartą na ilustracjach do litewskiego wydania fraszek Jana Kochanowskiego. Wernisaż odbył się w ramach Kongresu, ale dzięki uprzejmości dyrektora Muzeum Uniwersytetu Wrocławskiego, prof. Jana Harasimowicza, wystawa będzie dostępna dla wszystkich zainteresowanych do końca sierpnia w Wieży Matematycznej Uniwersytetu Wrocławskiego. Wernisaż wystawy uświetnili swoją obecnością: autor grafik Marius Jonutis, tłumaczka Regina Koženiauskienė oraz kurator Gytis Vaškelis. Chcielibyśmy szczególnie podziękować Muzeum Uniwersytetu Wrocławskiego, z prof. Harasimowiczem na czele, za wsparcie! – dzieli się kierowniczka studium uczelnianego.

    Prezeska Fundacji „Pobliża” oraz współorganizatorka Międzynarodowego Kongresu Lituanistów Katarzyna Pyrka dodaje, że stulecie Święta Pieśni było również ważną częścią Kongresu. – Ważnym wydarzeniem było uczczenie stulecia Święta Pieśni. Sutartinės w wykonaniu zespołu Trys Keturiose zabrzmiały niesamowicie w barokowych wnętrzach Auli Leopoldina na Uniwersytecie Wrocławskim. Te tradycyjne litewskie pieśni wielogłosowe nabrały szczególnej głębi w historycznej przestrzeni tego miejsca – dodała nasza rozmówczyni.

    | Fot. Emilia Noczyńska/Facebook/Międzynarodowy Kongres Lituanistów — Tarptautinis Lituanistų Kongresas

    Promocja języka

    Vologdina oraz Pyrka podkreślają, że język litewski oraz sama Litwa mogą być bardzo interesujące dla świata. – Litwa, jej język i kultura mają wielki potencjał, ale by go wykorzystać, trzeba włożyć wiele pracy i zaangażowania, czego przykładem jest Międzynarodowy Kongres Lituanistów. Wyzwaniem jest także utrzymanie ośrodków lituanistycznych i bałtystycznych w świecie: wiele zależy tu od wsparcia ze strony litewskiej, a także od nastawienia państw i uczelni, w których takie ośrodki istnieją, oraz od osób pracujących w takich ośrodkach. Jeśli chodzi o Polskę, to mamy oczywiście wiele wspólnego – wspólną historię, wspólne korzenie – dlatego łatwo odnaleźć motywację i powody, by uczyć się i interesować się Litwą. Widzę to po swoich studentach; część z nich przychodzi z powodu sentymentu rodzinnego, „Pana Tadeusza” i Wielkiego Księstwa Litewskiego, a w trakcie studiów dowiadują się więcej na temat Litwy, zaczynają poznawać zupełnie inny język i kulturę, wyjeżdżają na projekty na Litwę i zaczyna pociągać ich zupełnie coś innego – archaiczna, pogańska kultura, język – zupełnie inny niż te, które dotąd znali – twierdzi Vologdina.

    Pyrka dodaje, że archaiczność języka litewskiego dodaje mu atutów. – Litwa i język litewski są interesującymi zjawiskami dla badaczy z innych państw Europy z kilku powodów: język litewski jest jednym z najstarszych i najbardziej archaicznych języków indoeuropejskich, co czyni go cennym obiektem badań dla lingwistów i historyków języka, a bogata i różnorodna kultura Litwy oferuje możliwości badawcze w dziedzinie historii i kultury. Dzięki wydarzeniom takim jak Międzynarodowy Kongres Lituanistów naukowcy z różnych krajów mają okazję nawiązać kontakty, współpracować, wymieniać się wiedzą i doświadczeniami oraz promować badania nad Litwą i jej dziedzictwem. Na tegorocznej edycji gościliśmy we Wrocławiu badaczy m.in. z Gruzji, Estonii, Czech czy Włoch i mogliśmy wysłuchać m.in. referatów o litewskiej hierarchii sonorności, tłumaczeniach literatury litewskiej na język estoński czy o zapożyczeniach w internetowym języku litewskim, a także bardzo aktualnych kwestiach, takich jak dezinformacja w litewskim internecie czy białoruski litwinizm – wymienia prezeska fundacji.

    | Fot. Emilia Noczyńska/Facebook/Międzynarodowy Kongres Lituanistów — Tarptautinis Lituanistų Kongresas

    Rola Polski

    Czy Polska może przyczynić się do popularyzacji Litwy i języka litewskiego? – Zdecydowanie tak! Widzimy kilka kluczowych obszarów, w których Polska może odegrać istotną rolę, takich jak: współpraca akademicka, kursy i programy językowe czy promowanie kultury litewskiej. Polskie uniwersytety i instytucje naukowe nawiązują i zacieśniają współpracę z litewskimi ośrodkami akademickimi, istnieją wspólne projekty badawcze, programy wymiany studenckiej i kadr. Wszystkie te projekty należy rozwijać i zacieśniać współpraca, a organizacja międzynarodowych konferencji może zwiększyć zainteresowanie językiem litewskim w środowisku akademickim. Wierzymy, że przyczynia się do tego również Międzynarodowy Kongres Lituanistów – podkreśliła Vologdina.

    Czytaj więcej: We Wrocławiu zainteresowanie Litwą i językiem litewskim nie wygasa

    | Fot. Emilia Noczyńska/Facebook/Międzynarodowy Kongres Lituanistów — Tarptautinis Lituanistų Kongresas

    Organizatorami VII Międzynarodowego Kongresu Lituanistów były: Uniwersytet Wrocławski – Studium Języka i Kultury Litewskiej, Koło Naukowe Lituanistów „Labas” oraz Fundacja „Pobliża”. Kongres odbywa się od 2013 r.


    Artykuł opublikowany w wydaniu magazynowym „Kuriera Wileńskiego” Nr 23 (68) 15-21/06/2024

    Reklama na podst. ust. użytkownika.; Dzięki reklamie czytasz nas za darmo

    Afisze

    Więcej od autora

    Nauczyliśmy się żyć z koronawirusem. Jak zdalne nauczanie zmieniło litewską szkołę?

    Dzisiaj pandemię koronowirusa, która przed pięcioma opanowała ziemski glob, wspomina się jak koszmarny sen. Maski, wszechobecny zapach antyseptyku, coraz to nowe obostrzenia, nauczanie zdalne, paszporty covidowe… To kilka słów-haseł,...

    Bądźmy interesujący dla siebie i dla innych

    Naszym problemem jest myślenie szablonowe. Boimy wyjść poza utarty schemat. Czy Wileńszczyzna może być interesująca dla innych? Czy nasza duma narodowa powinna się ograniczać do kilku podręcznikowych miejsc oraz...

    Zagłębiając się w potok informacyjny, niepotrzebnie tracimy mnóstwo energii

    Antoni Radczenko: Na waszej stronie internetowej piszecie, że chcecie wzmacniać takie wartości, jak: krytyczne myślenie, empiryczność, otwartość, racjonalność. Dlaczego i co mają one wspólnego ze sceptycyzmem? Algimantas Kvecys: Te wartości...