Urodził się w 1935 r. Dzieciństwo spędził we wsi Wołkogule (rej. wileński). Po ukończeniu szkoły średniej w Wilnie studiował w Nowowilejskim Instytucie Pedagogicznym na Wydziale Przyrodniczo-Chemicznym. Już jako uczeń brał udział w pracy konspiracyjnej, w latach 1951-1956 był członkiem tajnej grupy młodzieżowej, utworzonej na wzór filaretów i filomatów.
W ramach akcji repatriacyjnej wyjechał do Polski (Łodzi). W 1966 r. ukończył Politechnikę Warszawską uzyskując tytuł inżyniera mechanika. Później wrócił do Wilna. Zatrudnił się w Zakładzie Aparatury Paliwowej. Był autorem wielu udoskonaleń obrabiarek, jednym z głównych specjalistów od szlifierek i obrabiarek precyzyjnych.
W 1988 r. „Paliwowa”, w której pracowało wielu Polaków, była pierwszym z większych zakładów Wilna, w którym powstał oddział organizacji łączącej rodaków — przyszły Związek Polaków na Litwie. Jan Andrzejewski został wybrany na prezesa zakładowego oddziału, którym przyjął za swego patrona Władysława Syrokomlę. Później pełnił funkcję sekretarza odpowiedzialnego Zarządu Wileńskiego Miejskiego Oddziału ZPL.
W 1996 r. grupa techników, głównie koledzy z „Paliwowej”, postanowiła założyć Stowarzyszenie Techników i Inżynierów Polaków na Litwie (STIPL). Na prezesa wybrali… Jana (Januka), aktywnego społecznika. Funkcję tę z powodzeniem pełnił do 2002 r. — dłużej nie pozwalał statut organizacji. Nawiązywał kontakty z polonijnymi technicznymi organizacjami oraz w Polsce. Organizował konferencje i sympozja. W roku 2013 za dokonania techniczne i zasługi dla STIPL i całej polskiej społeczności został laureatem nagrody Inżynier Roku. Za swoją działalność został odznaczony m. in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Zasługi Rzeczpospolitej Polskiej.
Będąc już na emeryturze, aby zachować wiedzę o teoretycznie — niedawnych, ale mimo wszystko — już odchodzących czasach, zebrał wspomnienia swoje i kolegów, wydał je w postaci książek: „Historia i rzeczywistość”, „Polska racja stanu”, „A jednak tak było”.
Cześć Jego pamięci!
Zarząd STIPL