Są święta w naszym kalendarzu
Najdroższe i najbliższe
Bo wywołują falę marzeń
Najczulszych i najmilszych
Ich dziwny czar ten nastroj stwarza
Dla życia najważniejszy
Rozlewa się na ludzkich twarzach
Uśmiechem najpiękniejszym
Ten nastrój wszystkim się udziela
Ogarnia serca, dusze
Radością szczęścia i wesela
I czystych wielkich wzruszeń
…tymi słowami powitano wszystkich zgromadzonych 30 grudnia na spotkaniu opłatkowym w Centrum Dziennego Pobytu Osób Niepełnosprawnych w Niemenczynie. Data spotkania opłatkowego jest rzeczywiście niezwykła, gdyż jest to jedyne święto w roku, na które do centrum zapraszane są najbliższe osoby: rodzice, opiekunowie, byli podopieczni centrum, wolontariusze, przyjaciele i wielu dostojnych gości. Już na początku działalności podjęto decyzję, że każde inne wydarzenie może być obchodzone poza murami centrum (ze względu na brak miejsca), ale święto Bożego Narodzenia jest świętem rodzinnym i powinno się go obchodzić w domu. I tak jest. Tego dnia jest tu tłoczno i gwarno, ale nikt nie narzeka na brak miejsca, wszystkim udziela się nastrój rodzinnej, świątecznej atmosfery – nawet tym, co muszą oglądać jasełka z korytarza.
Święto rozpoczęło się od wystawienia jasełek. Co roku według innego scenariuszu, nie zmienia się tylko jedna zasada – udział w jasełkach biorą wszyscy podopieczni. Niepełnosprawni przygotowują się do przedstawienia już od jesieni – chcą zaprezentować się jak najlepiej. Tym bardziej, że oprócz rodziców na sali zawsze jest sporo gości. Tegoroczne święto swą obecnością zaszczycił Stanisław Kargul, kierownik Wydziału Konsularnego Ambasady RP w Wilnie, który życzył wszystkim dużo zdrowia i radości z każdego dnia oraz samych dobrych chwil w Nowym Roku. Stałym gościem tego święta jest Maria Rekść, mer Samorządu Rejonu Wileńskiego, która w tym roku ze słodkimi prezentami przywiozła również bardzo dobrą wieść: może jeszcze nie za rok, ale za dwa lata już na pewno niepełnosprawni będą mieli swoją dużą salę i będą mogli zaprosić wszystkich do wspólnego świętowania. Wiadomość została przyjęta z nieukrywaną radością. Tego dnia niepełnosprawni gościli również księdza Eduardasa Kirstukasa, proboszcza parafii w Niemenczynie, Teresę Dziemieszko, radną Samorządu Rejonu Wileńskiego, Stefanię Stankiewicz, kierownik Wydziału Opieki Socjalnej samorządu, Mieczysława Borusewicza, starostę m. Niemenczyn, Edwarda Puncewicza, starostę gminy Niemenczyn, Rasę Tamošiūnienė, dyrektor Domu Opieki Socjalnej, Jurgitę Pukienė, dyrektor Dziecięco-Młodzieżowego Ośrodka Socjalnego, Algimanta Baniewicza, dyrektora Muzeum Etnograficznego Wileńszczyzny.
Przy choince, upiększonej własnoręcznie wykonanymi zabawkami, podopieczni ośrodka zaprezentowali zebranym przedstawienie bożonarodzeniowe. Łamano się opłatkiem, składano życzenia, życząc dobrego, zdrowego i szczęśliwego Nowego Roku.
Po posiłku przygotowanym przez rodziców zaczęto rozglądać się za św. Mikołajem. Już jesienią niepełnosprawni zaczęli uczyć się wierszy, więc szczerze wierzyli, że św. Mikołaj zawita w te progi. A ten nie zawiódł – przyszedł z worem pełnym prezentów.
Nie tylko podopieczni centrum, ale również goście i rodzice, byli przygotowani na przyjście św. Mikołaja, każdy miał mu coś do zaprezentowania: recytowano wiersze, śpiewano kolędy i piosenki, było wiele wspólnych gier i zabaw. Do późnego wieczora bawiono się na dyskotece.
Wydawać się może, że nic nowego – wszyscy obchodzą Boże Narodzenie i spotykają Nowy Rok podobnie, lecz ten wieczór w Centrum Dziennego Pobytu Osób Niepełnosprawnych w Niemenczynie wyglądał jak zjazd dużej rodziny: pełen ciepła, uśmiechu, radości, serdecznych pogadanek.
Centrum Dziennego Pobytu Osób Niepełnosprawnych w Niemenczynie jest placówką budżetową całkowicie utrzymywaną z budżetu Samorządu Rejonu Wileńskiego. Swą działalność rozpoczęła wiosną 2004 r. Podstawowym rodzajem działalności placówki jest świadczenie usług socjalnych. Jest to niestacjonarny ośrodek usług socjalnych opieki dziennej, który świadczy swe usługi młodzieży oraz osobom dorosłym (od 16 do 40 lat) niepełnosprawnym fizycznie i w stopniu niezaawansowanym niepełnosprawnym umysłowo.
W ośrodku zatrudnieni są wykwalifikowani specjaliści, którzy organizują zajęcia dla swych podopiecznych oraz dbają o polepszenie procesów komunikacyjnych i socjalizację osób niepełnosprawnych. Niepełnosprawni podopieczni ośrodka zaprzyjaźnili się między sobą, obchodzone są tu ich urodziny, różnorodne święta państwowe i religijne, organizowane są wspólne wyjazdy oraz wycieczki rekreacyjno-poznawcze.
Wszystkie świadczone w ośrodku usługi są nieodpłatne.
W tym samym dniu mer rejonu wileńskiego Maria Rekść, radna Samorządu Rejonu Wileńskiego, przewodnicząca komitetu ds. socjalnych i zdrowia Teresa Dziemieszko oraz kierownik Wydziału Opieki Socjalnej samorządu Stefania Stankiewicz odwiedziły również Dziecięco-Młodzieżowy Ośrodek Socjalny w Niemenczynie. Panie obcowały z dziećmi, wręczyły im prezenty. Przedstawicielki samorządu z zaciekawieniem obserwowały warunki, w jakich mieszkają dzieci, czego im brakuje, czy mają jakieś życzenia. Cieszyły się również z przygotowanego przez dzieci poczęstunku oraz prezentów, pytały o kształcenie dzieci oraz ich czas wolny. Wspólnie z dyrektorem ośrodka Jurgitą Pukienė omówiły możliwości dzieci, które opuszczają ośrodek oraz problemy, z którymi się borykają.
Dziecięco-Młodzieżowy Ośrodek Socjalny świadczy usługi opieki stacjonarnej, kształcenia oraz usługi socjalne dzieciom pozbawionym opieki rodziców. Jest to organizacja pozarządowa, non profit, posiadająca status beneficjenta wsparcia.
Obecnie w ośrodku mieszkają wychowankowie w wieku od 3 do 17 lat. Dzieci w wieku szkolnym uczęszczają do Gimnazjum im. K. Parczewskiego oraz Gimnazjum Giedymina w Niemenczynie. W zależności od indywidualności dziecka oraz jego rozwoju są one kształcone według programów przedszkolnych, udzielana jest im pomoc społeczno-psychologiczna. Zajęcia dla dzieci w wieku przedszkolnym odbywają się w ośrodku na podstawie programu kształcenia przedszkolnego „Vėrinėlis”.
W ośrodku pracuje psycholog, który świadczy pomoc psychologiczną dla dzieci mających problemy psychologiczne oraz dzieci ze specjalnymi potrzebami kształcenia, inicjuje programy prewencyjne.
Od 1 października 2010 r. działalność w ośrodku organizowana jest na zasadzie rodzinnej – dwie rodziny po 12 dzieci. W każdej rodzinie pracują dwaj pracownicy socjalni oraz na podstawie zmiennego harmonogramu – dwoje pomocników pracownika socjalnego.
Wszystkie pomieszczenia w ośrodku są odnowione i dostosowane do potrzeb mieszkających tam dzieci i nastolatków: kuchnia-jadalnia, klasa lekcyjna, sala zabaw, klasa komputerowa.