Minęło 6 wieków, odkąd Litwa i Polska w październiku 1413 roku w Horodle zawarły unię, która faktycznie zapoczątkowała historię Rzeczypospolitej Obojga Narodów.
Unia potwierdzała wspólną politykę obu państw, wprowadziła instytucję odrębnego wielkiego księcia na Litwie wybieranego przez króla Królestwa Polskiego za radą i wiedzą bojarów litewskich oraz panów polskich, wspólne sejmy i zjazdy polsko-litewskie, urzędy wojewodów i kasztelanów na Litwie, a litewską szlachtę katolicką zrównała z polskimi rodami.
Rocznica polsko-litewskiego przymierza stała się okazją do zorganizowania kilku konferencji naukowych, wystaw, wydania książki i odsłonięcia tablicy pamiątkowej. W Polsce, w Krakowie odbyła się konferencja pt. „Królestwo Polskie i Wielkie Księstwo Litewskie w dobie Unii Horodelskiej”. Z kolei w Zamościu, odbyła się konferencja międzynarodowa pt. „Unia w Horodle na tle stosunków polsko-litewskich od Krewa do Zaręczenia Wzajemnego Obojga Narodów”. Udział w konferencjach wzięli m. in. także naukowcy z Litwy, jednak przybyło ich mniej niż spodziewano się.
Na Litwie jedynym wydarzeniem, upamiętniającym 600-lecie polsko-litewskiego przymierza, było odsłonięcie tablicy pamiątkowej na ścianie kościoła pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Wilnie. Uroczyste wydarzenie miało miejsce 6 października. Tablicę poświęcił proboszcz parafii św. Michała Archanioła w Niemenczynie ks. dziekan Eduardas Kirstukas.
Unia Horodelska została zawarta 2 października 1413 roku w Horodle (miejscowość nad Bugiem w powiecie hrubieszowskim w Polsce). Spotkali się tam Władysław Jagiełło jako król Polski i zwierzchni książę Wielkiego Księstwa Litewskiego oraz wielki książę litewski Witold Kiejstutowicz. Zjazd, w towarzystwie dużej liczby dostojników i przedstawicieli szlachty polskiej i bojarstwa litewsko-ruskiego, był w pewnym sensie ukoronowaniem wspólnego sukcesu obu państw w wielkiej wojnie z Zakonem Krzyżackim. Zjazd stanowił ważny etap w historii polsko-litewskiej. Porównywalny jest z umową krewską z 1385 roku, która otworzyła proces chrystianizacji Litwy w obrządku łacińskim i połączyła losy dwóch państw, a także z Unią Lubelską z 1569 roku, która stworzyła w Europie nowy polityczny podmiot ― Rzeczpospolitą Polska.