Ignas Mačiukas przewodniczący Litewskiego Stowarzyszenia Osób Niepełnosprawnych w rozmowie z „Kurierem Wileńskim” ubolewa, że integracja ludzi niepełnosprawnych na Litwie jest często tylko symulowana; Konwencja ONZ o prawach osób niepełnosprawnych nie jest wdrażana, a w społeczeństwie nadal dominują negatywne nastawienia.
— Życie w naszym kraju jest bardzo ciężkie nawet dla zdrowych ludzi, a co dopiero mówić o ludziach niepełnosprawnych. Niby coś państwo robi, żeby ulżyć życie dla nich, ale jakoś się tego nie odczuwa. Wszystko drożeje, a renty osób niepełnosprawnych są naprawdę bardzo małe i trudno jest przeżyć — zaznacza Ignas Mačiukas.
Czytaj więcej: Integracja osób niepełnosprawnych w rejonie wileńskim. Posiedzenie komisji
Minimalne szanse na znalezienie pracy
Według Ministerstwa Opieki Socjalnej i Pracy pod koniec 2022 r. na Litwie mieszkało prawie 223 tys. osób niepełnosprawnych, z nich — 146,7 tys. było w wieku produkcyjnym. Zatrudnienie jest ważną częścią życia każdego człowieka, umożliwia mu pełne funkcjonowanie społeczne i gospodarcze. Tymczasem, według danych SoDry, w 2022 r. tylko jedna na trzy osoby z niepełnosprawnością na Litwie była zatrudniona, tj. około 29 proc.
— Pracodawcy nie chcą zatrudniać ludzi z niepełnosprawnością. Dla takich ludzi znaleźć pracę jest bardzo trudno. Gdy przychodzi osoba, która ma jakieś problemy zdrowotne, pracodawca od razu jest negatywnie nastawiony i po kilku takich rozmowach ludzie po prostu opuszczają ręce — przyznaje nasz rozmówca.
Co drugi — dyskryminowany
Na całym świecie żyje ponad miliard osób niepełnosprawnych. Przy całkowitej populacji wynoszącej 8 mld, jedna na osiem osób jest niepełnosprawna. W Unii Europejskiej około 87 mln osób jest niepełnosprawnych. Według Komisji Europejskiej większość z nich nie ma takich samych szans życiowych jak osoby pełnosprawne. Chodzi przede wszystkim o takie problemy jak brak dostępu do szkół lub miejsc pracy, dostępu do infrastruktury, produktów, usług czy też informacji. Ponadto około 52 proc. osób niepełnosprawnych czuje się dyskryminowanych.
— Problemów jest mnóstwo. Infrastruktura jest źle przystosowana dla osób niepełnosprawnych. Program dostosowania mieszkań dla osób niepełnosprawnych jest finansowany z budżetu państwa i budżetów samorządów, ale żeby mieszkanie zostało przystosowane do potrzeb osoby chorej, należy w kolejce czekać czasami rok i więcej — zaznacza Ignas Mačiukas.
Czytaj więcej: Dostosowanie mieszkań do indywidualnych potrzeb osób niepełnosprawnych
Konwencja Praw Osób Niepełnosprawnych
13 grudnia 2006 r. została przyjęta Konwencja Praw Osób Niepełnosprawnych. W myśl jej zapisów osoby niepełnosprawne mają prawo do: wolności i bezpieczeństwa, swobody poruszania się (w tym równego z osobami pełnosprawnymi dostępu do przestrzeni i budynków użyteczności publicznej, transportu, informacji i komunikacji), ochrony zdrowia, edukacji, życia prywatnego i rodzinnego, udziału w życiu politycznym i kulturalnym.
Międzynarodowy Dzień Osób z Niepełnosprawnościami przypomina nam, że w przestrzeni społecznej jest miejsce dla wszystkich bez względu na kategorię sprawności oraz zachęca do likwidacji barier i tworzenie płaszczyzny do wspólnego funkcjonowania. Niepełnosprawność wcale nie musi ograniczać, każdy chce być możliwie samodzielny, radzić sobie w codziennym życiu, być częścią społeczeństwa, a osoby niepełnosprawne nie są tu wyjątkiem.