Wilno to szczególne miejsce, które Pan Bóg wybrał, aby przypomnieć nam orędzie o swoim Miłosierdziu. To tutaj s. Faustyna otrzymała tekst modlitwy koronką, którą dzisiaj zna cały świat. W Wilnie powstał też obraz Jezusa Miłosiernego. Od wieków na straży Wileńszczyzny stała Matka Miłosierdzia z Ostrej Bramy.
Całe pokolenia zwracały się do niej zwłaszcza w trudnych doświadczeniach. Z wiarą, że po doświadczeniu krzyża jest zmartwychwstanie, modliliśmy się o Miłosierdzie Boga nad nami. Po śmierci s. Faustyny kult Miłosierdzia Bożego zaczął się rozwijać. Okazało się, że stał się zbawienny na trudne lata wojny. Maleńkie modlitewniki z koronką i reprodukcją obrazu Jezusa Miłosiernego, wydrukowane pod koniec życia s. Faustyny, w czasie okupacji były bardzo popularne. Najstarszy, który posiadam w swoich zbiorach, został wydrukowany w Wilnie w 1940 r. Dzięki polskim żołnierzom i kapłanom wywodzącym się z Wileńszczyzny ta modlitwa obiegła świat. Zwłaszcza dzięki Polakom z armii Andersa, utworzonej w 1941 r. w ZSRS, kult Miłosierdzia dotarł do Iranu, Palestyny, Libanu, Egiptu, a stamtąd do Afryki i Włoch.
Wielkie zasługi w szerzeniu kultu poza granicami oddał marianin ks. Józef Jarzębowski, który podczas okupacji wydostał się z Wilna, wywożąc memoriał o nabożeństwie do Miłosierdzia Bożego ks. Michała Sopoćki, spowiednika s. Faustyny, i dotarł w niemal cudowny sposób do Stanów Zjednoczonych, podróżując przez Syberię i Japonię. Jeszcze w czasie wojny pojawiły się teksty nowenny, koronki oraz litanii do Miłosierdzia Bożego w językach: niemieckim, litewskim, francuskim, włoskim i angielskim. Iskra orędzia Pana Jezusa z naszego kochanego Wilna rozniosła się na cały świat. W tych dniach cały świat doświadcza potrzeby ingerencji Boga w naszą codzienność. Z wiarą przeżyjmy więc dar Niedzieli Miłosierdzia Bożego, chwytając za koronkę. Niech iskra nadziei z Wileńszczyzny, z Polski znów obiegnie świat.ks.
Jarosław Wąsowicz SDB
Artykuł opublikowany w wydaniu magazynowym “Kuriera Wileńskiego” nr 16(45) 18-24/04/ 2020