Wszystkie kościoły chrześcijańskie rozpoczęły Tydzień Modlitw Ekumenicznych, czyli modlitw o jedność chrześcijan na całym świecie.
Na całym świecie, także w naszym kraju, codziennie we wszystkich kościołach będą odprawiane modlitwy za jedność naszej wiary, a wezmą w niej udział kościoły katolickie, prawosławne, protestanckie, luterańskie, wspólnota „Tikėjimo žodis” („Słowo Wiary”).
Tegorocznym mottem Tygodnia Modlitw Ekumenicznych są słowa: „Wierzmy, że poprzez zwycięstwo Jezusa Chrystusa na Krzyżu wszyscy możemy stać się odmienieni”.
— Jesteśmy chrześcijanami, wyznajemy tego samego Boga, mamy tę samą Biblię, odprawiamy tę samą Eucharystię i świętujemy te same święta. Praktycznie nic nas nie dzieli. Są tylko pewne różnice w sprawowaniu niektórych obrządków, ale to nie jest przeszkodą, żeby stanąć przy jednym ołtarzu i wspólnie się modlić. Powinniśmy w tym okresie gorąco prosić Pana Boga, by właśnie odmienił nasze serca, otworzył je bardziej na Boga i na bliźniego — powiedział kanclerz wileńskiego Kościoła Prawosławnego Vitalijus Mockus.
Jednym z symboli ekumenizmu lub ruchu ekumenicznego jest ruch w obrębie chrześcijaństwa dążący do przywrócenia pierwotnej jedności pomiędzy rozlicznymi wyznaniami chrześcijańskimi w ramach jednego, świętego, powszechnego i apostolskiego Kościoła.
Jak naucza Kościół, głównym narzędziem ekumenizmu jest dialog i wspólna modlitwa. Zasięg dialogu ekumenicznego może obejmować lokalne, regionalne, krajowe bądź światowe chrześcijańskie wspólnoty religijne, a jego forma może przybrać zarówno porozumienia dwustronne, jak i wielostronne. Źródła chrześcijańskie podają, że największą i najbardziej wpływową reprezentację ruchu ekumenicznego stanowi Światowa Rada Kościołów, obejmująca dialogiem ponad 350 Kościołów tradycji protestanckiej, anglikańskiej, starokatolickiej i prawosławnej w ponad 120 państwach.
Ruch ekumeniczny narodził się w XIX wieku pod wpływem przewrotów politycznych i szerzącego się zeświecczenia społeczeństwa. W 1910 roku w Edynburgu odbyła się I Światowa Konferencja Misyjna, która zapoczątkowała następną fazę rozwoju ruchu ekumenicznego, stając się wzorem do naśladowania dla późniejszych podobnych wydarzeń.
— Pomimo że jestem już w starszym wieku i wychowana w wierze katolickiej, do każdego wyznania chrześcijańskiego (zresztą nie tylko chrześcijańskiego) mam wielki szacunek, bo przecież żadna religia nie uczy złego, to tylko my, ludzie, często źle postępujemy. Stąd też tak wiele bólu i wojen jest na świecie — mówi emerytowana nauczycielka, wilnianka Aldona Gulbicka.
Wbrew oczekiwaniom po II Soborze Watykańskim Kościół rzymskokatolicki ze względu na rozbudowaną hierarchię i strukturę nie przyłączył się do Światowej Rady Kościołów, niemniej nawiązał z nią współpracę w ramach powstałej w 1965 roku Wspólnej Grupy Roboczej, która w 1967 roku w drugim raporcie ogłosiła, że jedynemu ruchowi ekumenicznemu winny służyć zarówno Kościół rzymskokatolicki, jak i Światowa Rada Kościołów.
Na dobre ruch ekumeniczny zaczął rozwijać się w okresie pontyfikatu papieża Jana XXIII. W okresie pontyfikatu Jana Pawła II zaangażowanie Kościoła rzymskokatolickiego w ruch ekumeniczny jeszcze bardziej nasiliło się. Sprzyjały temu jego liczne podróże apostolskie. W trakcie niektórych z nich spotykał się z przedstawicielami Kościołów nierzymskokatolickich i organizacji ekumenicznych. Odwiedzał państwa, gdzie większość ludności stanowili wyznawcy nierzymskiego katolicyzmu. Gorącym zwolennikiem ruchu ekumenicznego był także Brat Roger z Taize. Na początku trzeciego tysiąclecia Brat Roger pisał w liście do młodych: „Chrystus mówi nam: Powierz mi siebie! Mnie oddawaj swoje lęki! Wydobywa nas z osamotnienia i daje nam oparcie w tej tajemnicy komunii miłości, którą jest Kościół”.
Księża w kościołach różnych wyznań coraz częściej gorąco apelują w tym tygodniu o modlitwy o pokój na świecie, o większe zrozumienie innych religii i tradycji, bo świat jest dzisiaj bardzo zagrożony nową wojną. Stąd się bierze tak wiele chorób na świecie, niezgody w rodzinach itp.
We wszystkich kościołach Wilna i Litwy, po każdej Mszy św. będzie odmawiana specjalna modlitwa o jedność chrześcijan. Pasterze różnych wyznań gorąco apelują też o modlitwę w tej intencji wierzących w domach, którym być może już trudno przyjść na takie nabożeństwo. Szczególnie zwracają się z tą prośbą do osób chorych, cierpiących, bo ich modlitwy cierpienia wypraszają nieocenione łaski dla całej ludzkości.
ROZKŁAD NABOŻEŃSTW EKUMENICZNYCH W WILNIE
* 18 stycznia o godz. 18. 00 w kościele luterańskim, ul. Vokiečių 20
* 19 stycznia o godz. 15.00 w Uniwersyteckim Instytucie Onkologii, w kaplicy Matki Miłosierdzia, ul. Santariškių 1
* 19 stycznia o godz. 18.30 we Wspólnocie „Tikėjimo žodis”, ul. Gilužio 15
* 24 stycznia o godz. 17.00 w Katedrze Prawosławnej pw. Wniebowzięcia NMP, ul. Maironio 14
* 25 stycznia o godz. 18.00 w katolickim kościele pw. św. św. Janów, ul Šv. Jono 12
–