Więcej

    Festiwal Teatrów Szkolnych zaprezentował się po raz 23.

    Czytaj również...

    Na scenie DKP radośnie zaprezentowała się Turgielska Grupa Teatralna z przedstawieniem „Kurczę blade, czyli kuchenne rewolucje”

    XXIII Festiwal Teatrów Szkolnych „Wilno 2019” odbył się 4 kwietnia w Domu Kultury Polskiej w Wilnie. Młodzi miłośnicy sztuki teatralnej przybyli tu na zaproszenie Stowarzyszenia Nauczycieli Szkół Polskich na Litwie „Macierz Szkolna” oraz Towarzystwa Miłośników Teatrów Szkolnych. Na scenie zaprezentowało się 16 zespołów teatralnych z polskich szkół Wilna, Solecznik, rejonu solecznickiego oraz wileńskiego.

    Kierownik Wydziału Konsularnego Ambasady RP na Litwie Marcin Zieniewicz w imieniu ambasador Urszuli Doroszewskiej przekazał wyrazy uznania instruktorom oraz młodym aktorom. „Naprawdę doceniamy i rozumiemy, ile wysiłku wkładacie w tę pracę, która jest wielką przygodą. Te doświadczenia przydadzą się wam w życiu dorosłym. Może niektórzy z was zostaną aktorami na scenie teatrów wileńskich, może czeka was kariera światowa” – zwrócił się do uczniów konsul Marcin Zieniewicz.

    Na scenie zaprezentowało się 16 teatrów szkolnych, w których wystąpili artyści w najróżniejszym wieku. Młodsi aktorzy pokusili się o inscenizacje wierszy klasyków literatury dziecięcej, starsi zaprezentowali ambitniejszy repertuar – w tym roku można było zobaczyć spektakl „Dziady cz. II” w wykonaniu Studia Teatralnego z Gimnazjum im. Jana Pawła II w Wilnie, „Balladynę” w interpretacji zespołu Perła z Gimnazjum im. św. Jana Bosko w Jałówce oraz wiele innych, świetnych inscenizacji polskich autorów.

    Bożena Sosnowska, instruktorka teatralna z Gimnazjum im. Władysława Syrokomli, przybyła na Festiwal Teatrów Szkolnych po raz pierwszy. Wystawiła z dziećmi wiersz Jana Brzechwy „Ryby, żaby i raki”. Młodzi aktorzy, w wieku od 7 lat do 10, zaprezentowali współczesną interpretację wiersza wzbogaconą o muzykę współczesną i elementy rapu.

    Zespół Wiercipięty z Progimnazjum im. Jana Pawła II w Wilnie w przedstawieniu „Nie jedzcie stokrotek”

    – Chciałam, żeby dzieci miały przyjemność z tego, co robią, żeby dobrze się bawiły na scenie i czerpały z tego radość. Przed występem jest trochę stresu, ale to jest naturalne. Ważne jest to, że dzieci uczą się skupienia, pracy w grupie, integracji, koncentracji. Te umiejętności może są niewidoczne, ale dzieci przesiąkają nimi. Natomiast z wyrażaniem emocji – radości, smutku czy histerii – dzieci nie mają najmniejszego problemu, robią to bez zastanowienia, jest to dla nich rzeczą naturalną. Powiedziałabym, że problem jest może tylko z koncentracją, skupieniem się, ale tego można się nauczyć – mówiła Bożena Sosnowska w rozmowie z „Kurierem Wileńskim”.

    Dla aktorów w młodszym wieku sporym wyzwaniem nierzadko jest nauczenie się tekstu, a nawet… pilnowanie rekwizytów albo elementów charakteryzacji (brody czy okularów na scenie). Z kolei instruktorzy, przygotowując spektakl, mają przed sobą ogrom pracy: wiele wysiłku wkładają w adaptację tekstów literackich do potrzeb sceny, następnie w pracę reżyserską.

    – Pomysły na scenariusz same się rodzą: wystarczy obserwować dzieci, które lubią porozmawiać, pobiegać, często krzyknąć „kurczę blade”. Postanowiliśmy wykorzystać w przedstawieniu temat reklamy i ją ośmieszyć – o kulisach przygotowań mówiła Magdalena Klepka, instruktorka teatralnej grupy dzieci z Turgielskiej Grupy Teatralnej, czyli TGT, działającej w Gimnazjum im. Pawła Ksawerego Brzostowskiego w Turgielach. Wystawili oni przedstawienie pod dźwięczną nazwą „Kurczę blade, czyli kuchenne rewolucje”.

     W inscenizacji „Dziadów” w wykonaniu Studia Teatralnego z Gimnazjum im. Jana Pawła II w Wilnie pojawiły się efekty audiowizualne

    Mali artyści włożyli sporo inwencji w przygotowanie przedstawienia.

    – Puszczam melodię i pytam, jak by to zatańczyli. Dzieci próbują same to odegrać. Później ja, jako reżyser, to wykorzystuję. I to jest najlepszy sposób, bo one grają sobą, tak jak potrafią – mówiła instruktorka Magdalena Klepka.

    O tym, że teatr jest czymś więcej niż tylko grą na scenie, mówiła Alina Masztaler, instruktorka Studia Teatralnego z Gimnazjum im. Jana Pawła II w Wilnie.

    – Codziennie zdarzają nam się sytuacje, kiedy musimy się wypowiadać. Dlatego umiejętność publicznego wysławiania się przydaje się nawet w takich sytuacjach, kiedy musimy wystąpić, podziękować publicznie, złożyć życzenia. Umiejętność publicznego wystąpienia czy opanowania tremy przydaje się także wtedy, kiedy uczeń np. musi wygłosić przed komisją przemówienie przygotowane na ustną część egzaminu z języka polskiego czy litewskiego. Doświadczenie zdobyte na scenie bardzo się przydaje – podkreśliła Alina Masztaler.

    Wyniki XXIII Festiwalu Teatrów Szkolnych „Wilno 2019” podamy we wtorkowym numerze.

    Fot. Marian Paluszkiewicz

    WIĘCEJ NIŻEJ | Reklama na podst. ust. użytkownika.; Dzięki reklamie czytasz nas za darmo

     

     

    Reklama na podst. ust. użytkownika.; Dzięki reklamie czytasz nas za darmo

    Afisze

    Więcej od autora

    Egzamin z języka litewskiego – również dla uczniów klasy czwartej. „To nonsens!”

    Chodzi o dodatkowy, obowiązkowy sprawdzian z literatury i języka litewskiego, który niespodziewanie został wprowadzony już w trakcie tego roku szkolnego. – Ta decyzja, nie kryję, zaszokowała nas wszystkich – mówiła posłanka Rita Tamašunienė, odnosząc się do wprowadzonych zmian. Rozporządzenie w...

    Po krytyce sprawdzianów czwartoklasistów, NŠA obiecuje zwiększenie czasu na test

    W bieżącym roku szkolnym do szkół wchodzi nowość — sprawdziany wiedzy z matematyki i języka ojczystego dla czwartoklasistów, do których dotychczas szkoły podchodziły na własne życzenie, stają się obowiązkowe. Wprowadzając te zmiany, władze oświatowe nie uwzględniły tego, że uczniowie...

    Odbyło się zaprzysiężenie posłów Sejmu kadencji 2024–2028

    Zgodnie ze Statutem Sejmu, pierwsze posiedzenie otwiera najstarszy wybrany poseł. Zaszczyt ten przypadł Birute Vėsaitė, 73-letniej posłance na Sejm, która przewodniczy obradom do czasu wyboru marszałka Sejmu. „Życzę dyskusji, a nie kłótni” Jak powiedziała, społeczeństwo oczekuje od tego Sejmu istotnych zmian:...

    Dni Polskiego Teatru na Wileńszczyźnie. W Solecznikach monodram „Kamień na kamieniu”

    — Uważam, że „Kamień na kamieniu” to najlepsza powieść z drugiej połowy XX wieku z całej literatury prozatorskiej w Polsce. Wybrałem z tej powieści wątek, który byłem w stanie uprawdopodobnić, ale jest tam o wiele więcej treści. Polecam tę...