Więcej

    Teatr Wierszalin odwiedzi Wilno i Soleczniki z programem „Tańczyć Konrada”

    Znany już wileńskiej widowni Teatr Wierszalin z Supraśla zaprezentuje niebawem program teatralny „Tańczyć Konrada”, który odbędzie się w dniach od 20 do 24 listopada 2024 r. w Wilnie oraz Solecznikach.

    Czytaj również...

    W programie znajdą się spotkania z aktorami, koncerty chopinowskie, wystawa fotogramów „Tańca Konrada” na drewnie oraz rozmowy z reżyserem i twórcami o Mickiewiczu i romantyzmie. Głównym wydarzeniem będzie spektakl „Tańczyć Konrada”, w którym zabrzmi Wielka Improwizacja Konrada z III części „Dziadów”, połączona z genialną muzyką Chopina i mistrzowską ekspresją tancerza baletu.

    Kolejna niezwykła interpretacja twórczości Wieszcza

    Przed dwoma laty Teatr Wierszalin prezentował wileńskiemu widzowi twórczość Mickiewicza, realizując na Wileńszczyźnie pomysł „Objazdu mickiewiczowskiego wzorem Reduty na Litwie”. Tym razem w ramach projektu „Kultura inspirująca” przywozi na Litwę kolejną niezwykłą interpretację twórczości związanego z Wilnem Wieszcza.

    — Jesteśmy pogrążeni w studiach nad Mickiewiczem od wielu lat, a że po raz kolejny możemy jego twórczość w naszej wizji przywieźć do Wilna, a potem do Solecznik, to jesteśmy z tego powodu bardzo szczęśliwi. Wydaje się nam, że to jest bardzo silny element integrujący Polaków. My, mieszkańcy pogranicza — bo Teatr Wierszalin jest tuż przy wschodniej granicy Polski — dzięki wspaniałym utworom Mickiewicza możemy wspólnie kontemplować ten nastrój kresowości, kresowej polszczyzny, atmosferę tej Polski, którą jeszcze widzimy na fotografiach Jana Bułhaka, która zachwyca i emanuje z frazy mickiewiczowskiej. Ta Polska, która jest dla jednych Litwą, dla innych Polską, dla innych jeszcze jest Białorusią, dzięki wspaniałej twórczości Mickiewicza stanowi ojczyznę — polszczyznę — podkreśla w rozmowie z „Kurierem Wileńskim” Piotr Tomaszuk, dyrektor Teatru Wierszalin z Supraśla, reżyser projektu.

    W spektaklu zabrzmi Wielka Improwizacja Konrada z III części „Dziadów” połączona z genialną muzyką Chopina i mistrzowską ekspresją tancerza baletu
    | Fot. materiały nadesłane

    UwB, UW i ratusz

    Swój pobyt na Litwie teatr otwiera projekcją przedstawienia teatralnego zagranego w telewizji pt. „Dziady — Noc Druga”, która odbędzie się 20 listopada 2024 r. w Filii UwB w Wilnie. Projekcja zostanie poprzedzona o godz. 17:00 wykładem „»Dziady« — wyobraźnia poety, słowo, wizja teatralna” profesora dr hab. Jarosława Ławskiego, znawcy kultury romantyzmu.

    Kolejnego dnia, 21 listopada, o godz. 18:00 w Ratuszu Wileńskim odbędzie się wernisaż wyjątkowych, bo wykonanych na drewnie fotogramów „Tańczyć Konrada”, autorstwa Magdaleny Rybij. Zaś o godz. 19:00 w sercu Wilna nie lada gratka dla miłośników muzyki poważnej — zabrzmi tu koncert fortepianowy muzyki Fryderyka Chopina w wykonaniu Aleksandry Świgut, specjalistki od historycznych instrumentów, wielokrotnej laureatki konkursów chopinowskich.

    Natomiast już w piątek i sobotę, 22 oraz 23 listopada o godzinie 18:00, widzowie są zapraszani do historycznej sali Uniwersytetu Wileńskiego, gdzie będą mogli podziwiać Wielką Improwizację wadzącego się z Bogiem Mickiewiczowskiego Konrada.

    — Wydarzenie główne, czyli spektakl „Tańczyć Konrada”, odbędzie się w historycznej Sali Uniwersytetu Wileńskiego, miejscu, gdzie Mickiewicz bywał, co już jest podwójnym wzruszeniem. W roli Konrada wystąpi czołowy aktor Teatru Wierszalin Rafał Gąsowski, taneczne improwizacje wykona Bartosz Zyśk z Polskiego Baletu Narodowego, dodatkowo improwizacje fortepianowe na żywo zagra wybitna pianistka Aleksandra Świgut. Można powiedzieć, że dzieje się tu kosmos emocji — zapowiada Dariusz Matys, aktor Teatru Wierszalin, który jako Demiurg lub alter ego pisarza opowie o studentach Uniwersytetu Wileńskiego, filomatach i filaretach, męczonych, więzionych i wywożonych przez władze carskie w głąb Rosji za to, że byli Polakami.

    Idea, aby zatańczyć Wielką Improwizację Konrada z III części „Dziadów” Adama Mickiewicza narodziła się trzy lata temu.

    – Myśmy tym razem zadali pytanie, jak te słowa Mickiewicza uskrzydlić wizją plastyczną, która będzie przemawiała nie tylko przy pomocy słów, ale też przy pomocy obrazu, metafory, przy pomocy czegoś, co można powiedzieć, jest „jaskinią cieni” w rozumieniu platońskim. Słowa Wielkiej Improwizacji zostały uzupełnione tą wizją platońską, czyli tańcem, plastycznymi cieniami budowanymi na kurtynach tiulowych, no i przede wszystkim muzyką, muzyką Chopina. Kiedy słuchamy Mickiewicza, to musimy też usłyszeć we frazie mickiewiczowskiej frazę Chopina. Połączenie żywiołu wspaniałej chopinowskiej muzyki wykonywanej na żywo na solidnym koncertowym instrumencie, do tego żywioł tańca, ruchu, improwizacji tanecznej wywołuje w efekcie piorunujące wrażenie, dając widowni poczucie obcowania z syntezą wszystkiego, co w polskim romantyzmie jest najcenniejsze i najpiękniejsze — podkreśla Piotr Tomaszuk. 

    Po spektaklach w piątek i sobotę odbędzie się też spotkanie z artystami, które poprowadzi prof. UwB Krzysztof Korotkich.

    Liczba miejsc na widowni jest ograniczona, dlatego osoby, które zechcą obejrzeć spektakl, proszone są o wcześniejszą rezerwację wstępu na przedstawienie „Tańczyć Konrada” w Sali Teatralnej Uniwersytetu Wileńskiego w dniu 22 listopada albo 23 listopada. Rezerwacji można dokonać telefonicznie: +37052791879 lub przesyłając zapytanie na adres e-mail: amm@muziejus.vu.lt

    Spektakl „Tańczyć Konrada” zostanie zaprezentowany w Wilnie i Solecznikach
    | Fot. materiały nadesłane

    Rejon solecznicki

    Natomiast w niedzielę, 24 listopada, w tych wyjątkowych wydarzeniach będą mieli możliwość uczestniczyć mieszkańcy rejonu solecznickiego. W zabytkowych wnętrzach Pałacu Balińskich w Jaszunach o godz. 14:00 odbędzie się koncert fortepianowy muzyki F. Chopina w wykonaniu Aleksandry Świgut. W tym samym dniu w Centrum Kultury w Solecznikach o godz. 16:00 goście są zaproszeni na wernisaż wystawy fotograficznej Magdaleny Rybij „Tańczyć Konrada”. Natomiast o godz. 17:00 widzowie będą mogli obejrzeć spektakl teatralny „Tańczyć Konrada”.

    — Niesamowite jest to, że myśli i emocje Mickiewicza przywozimy na Wileńszczyznę, umieszczamy je w tych miejscach, w tych ścianach, na tych ulicach, w tym krajobrazie, który on miał przed oczami, kiedy je pisał. To jest dla nas, jako artystów i wykonawców, przeżycie ogromne. Bo gdyby nie jego emocje i jego utwory, to jako naród obecnie bylibyśmy inni. Mam głębokie przekonanie, że Mickiewiczowi zawdzięczamy polskość — podsumowuje Piotr Tomaszuk.

    WIĘCEJ NIŻEJ | Reklama na podst. ust. użytkownika.; Dzięki reklamie czytasz nas za darmo

    Czytaj więcej: Objazd Mickiewiczowski wzorem „Reduty” Teatru Wierszalin zawita na Litwę

    Reklama na podst. ust. użytkownika.; Dzięki reklamie czytasz nas za darmo

    Afisze

    Więcej od autora

    Egzamin z języka litewskiego – również dla uczniów klasy czwartej. „To nonsens!”

    Chodzi o dodatkowy, obowiązkowy sprawdzian z literatury i języka litewskiego, który niespodziewanie został wprowadzony już w trakcie tego roku szkolnego. – Ta decyzja, nie kryję, zaszokowała nas wszystkich – mówiła posłanka Rita Tamašunienė, odnosząc się do wprowadzonych zmian. Rozporządzenie w...

    Po krytyce sprawdzianów czwartoklasistów, NŠA obiecuje zwiększenie czasu na test

    W bieżącym roku szkolnym do szkół wchodzi nowość — sprawdziany wiedzy z matematyki i języka ojczystego dla czwartoklasistów, do których dotychczas szkoły podchodziły na własne życzenie, stają się obowiązkowe. Wprowadzając te zmiany, władze oświatowe nie uwzględniły tego, że uczniowie...

    Odbyło się zaprzysiężenie posłów Sejmu kadencji 2024–2028

    Zgodnie ze Statutem Sejmu, pierwsze posiedzenie otwiera najstarszy wybrany poseł. Zaszczyt ten przypadł Birute Vėsaitė, 73-letniej posłance na Sejm, która przewodniczy obradom do czasu wyboru marszałka Sejmu. „Życzę dyskusji, a nie kłótni” Jak powiedziała, społeczeństwo oczekuje od tego Sejmu istotnych zmian:...

    Dni Polskiego Teatru na Wileńszczyźnie. W Solecznikach monodram „Kamień na kamieniu”

    — Uważam, że „Kamień na kamieniu” to najlepsza powieść z drugiej połowy XX wieku z całej literatury prozatorskiej w Polsce. Wybrałem z tej powieści wątek, który byłem w stanie uprawdopodobnić, ale jest tam o wiele więcej treści. Polecam tę...