Więcej

    Integracja mniejszości narodowych po estońsku

    Czytaj również...

    Dyrektorka Departamentu Mniejszości Narodowych Vida Montvydaitė i Anne-Ly Reimaa, wiceminister kultury Estonii Fot. Marian Paluszkiewicz
    Dyrektorka Departamentu Mniejszości Narodowych Vida Montvydaitė i Anne-Ly Reimaa, wiceminister kultury Estonii Fot. Marian Paluszkiewicz

    Litwa ma zamiar stworzyć własną długoterminową strategię dotyczącą polityki względem mniejszości narodowych. Jak powiedziała dyrektorka Departamentu Mniejszości Narodowych Vida Montvydaitė, w tworzeniu strategii wezmą udział również przedstawiciele mniejszości narodowych. Tworząc swoją strategię departament chce się zapoznać z doświadczeniem innych krajów. W tym celu została zorganizowana wczoraj konferencja „Polityka mniejszości narodowych. Przykład Estonii”.

    — Bardzo się cieszę, że mamy gości z Estonii i że podzielą się z nami swoim doświadczeniem. To są eksperci zajmujący się tematyką mniejszości narodowych w swoim kraju. Nasz departament jest jeszcze młody, działa od ponad pół roku. Dlatego też interesujemy się doświadczeniem innych w tej tematyce. Mam nadzieję, że uda się spotkać z polskimi kolegami, ich doświadczenie dla nas jest bardzo cenne. Obecnie jestem na etapie studiowania doświadczenia Gruzji, która po konflikcie w Abchazji wybrała bardzo interesującą strategię w kwestii rosyjskojęzycznej wspólnoty — powiedziała Vida Montvydaitė.

    Długoterminowa strategia dotycząca polityki względem mniejszości narodowych ma powstać w ciągu kilku lat.

    — Obecnie Litwa, w odróżnieniu od Estonii, nie posiada takiego dokumentu. Dlatego chcemy zapoznać się, jak ta strategia jest realizowana, jak jest w praktyce. Oczywiście nie wszystko będziemy mogli wykorzystać, ponieważ nasze kraje są różne. Przede wszystkim w Estonii mniejszości narodowe stanowią 1/3 mieszkańców. U nas jest znacznie mniej, ale w naszym kraju jest większa różnorodność narodowa. Dlatego też musimy stworzyć własną strategię — oświadczyła szefowa departamentu.

    Na konferencję przybyli eksperci zajmujący się tematyką mniejszości narodowych w Estonii, m. in. wiceminister kultury Anne-Ly Reimaa, doradca ministra kultury Aleksandr Aidarov, starszy specjalista Ministerstwa Kultury Artiom Tepliuk oraz szefowa fundacji „Nasi ludzie” Natalja Kitam.

    Jak powiedziała Anne-Ly Reimaa, wiceminister kultury, w Estonii mieszka 69 procent Estończyków, 25 procent Rosjan. Rosjanie przeważnie mieszkają albo w dużych miastach, albo w regionach przemysłowych na wschodzie kraju.
    — Najważniejszym problemem integracyjnym w naszym kraju jest słaba znajomość języka państwowego. Ten problem dotyczy przede wszystkim ludzi starszych. Integracja jest procesem dwu- lub nawet wielostronnym. To nie jest tylko praca z mniejszościami narodowymi, ale również z większością. Ludziom trzeba tłumaczyć, na czym polega wielokulturowość — powiedziała zebranym Anne-Ly Reimaa.
    Pierwszy dokument na szczeblu państwowym dotyczący integracji mniejszości narodowych powstał w roku 1998. Na podstawie tego dokumentu powstały trzy programy integracyjne.

    — Obecnie jest realizowany ostatni program integracyjny 2016-2020. W ramach tego projektu powstało 19 grup roboczych, z których każda zajmuje się oddzielną strefą życia społecznego — od oświaty po ochronę socjalną. Staramy się też, żeby przedstawiciele mniejszości narodowych zajmowali stanowiska państwowe. To jest bardzo ważne w integracji — zaznaczyła wiceminister.
    Aleksandr Aidarov, doradca ministra kultury powiedział, że przedstawiciele mniejszości narodowych w Estonii czują się coraz bardziej zintegrowani. W 2008 roku 58 procent twierdziło, że czują się dyskryminowani, a w 2015 roku takich osób już było tylko 10 procent.

    11_luty_konfer_2
    Została zorganizowana konferencja „Polityka mniejszości narodowych. Przykład Estonii” Fot. Marian Paluszkiewicz

    — W integracji bardzo ważna jest znajomość języka państwowego. Mamy takie miejscowości, gdzie zamieszkuje większa liczba osób rosyjskojęzycznych. Tam język państwowy jest słabo opanowany. Na przykład Narwa, gdzie mieszka zaledwie 3 proc. Estończyków. W takich miejscowościach są przeprowadzane kluby językowe, czyli nauka języka, która jest bezpłatna. Na te cele w ubiegłym roku wydaliśmy 79 tysięcy euro — zaznaczył Aleksandr Aidarov.

    Szefowa fundacji „Nasi ludzie” Natalja Kitam powiedziała „Kurierowi”, że państwo to nie klient, który coś kupił, państwo to przede wszystkim inwestor:
    — Skoro już jest taka organizacja, jak na przykład „Kurier Wileński”, państwo powinno o ten dziennik zadbać, powinno zapewnić jego rozwój. Przede wszystkim mass media w języku państwowym powinny współpracować z mass mediami mniejszości narodowych. Prasa  mniejszości narodowych na Litwie powinna udowodnić, że jest pożyteczna dla państwa i dokładnie przedstawić swoją pozycję.

    Reklama na podst. ust. użytkownika.; Dzięki reklamie czytasz nas za darmo

    Afisze

    Więcej od autora

    Magia baletu oczarowała wileńską publiczność

    Spektakl „Jezioro łabędzie” jest ikoną baletu klasycznego. To najpopularniejszy balet na świecie, drugim jest „Dziadek do orzechów”, również dzieło Czajkowskiego. „Jezioro łabędzie” – jego stylistyka, ruchy, kostiumy – przez lata wystawiania stało się najbardziej rozpoznawalnym baletem – opowiada w...

    Cztery lata temu co czwarty nastolatek na Litwie miał nadwagę. Teraz co piąty, narzędziem edukacja

    Według Światowej Organizacji Zdrowia w Europie otyłość dotyka przeciętnie jednego na trzech chłopców i jedną na pięć dziewczynek w wieku od sześciu do dziewięciu lat. Wiąże się to ze wzrostem liczby zachorowań na choroby związane z otyłością. Odnosząc się...

    Jarosławem był przez zaledwie rok. Sąd znów odebrał literę „Ł” Wołkonowskiemu

    Wreszcie po 32-letniej walce mógł w dokumentach zapisać poprawnie swoje imię i nazwisko. Jednak nie trwało to długo, ponieważ 28 grudnia 2023 r. Sąd Konstytucyjny w swojej decyzji uznał, iż prawo nie przewiduje innej możliwości, jak tylko zapisywanie imion...

    Apel o przekazanie części podatku na „Kurier Wileński”

    — Niestety, ale dziś ze swojej działalności dziennik się nie utrzyma. Drukowane media, szczególnie misyjne, z samej działalności utrzymać się po prostu nie mogą. Wiadomo, że reklamy nie ma, druk też jest bardzo drogi. Litewskiemu państwu obojętnym jest czy...