Obrażenia te są niebezpieczne ze względu na zagrożenie wścieklizną. Dlatego po ukąszeniu, zwłaszcza dzikiego lub obcego zwierzaka, należy obowiązkowo zwrócić się do specjalisty, ponieważ choroba ta należy do najbardziej niebezpiecznych i w 100 proc. przypadków kończy się śmiercią.
Choroba śmiertelna
— Wścieklizna jest chorobą śmiertelną. Chorują na nią zwierzęta mięsożerne, roślinożerne, ptaki i nietoperze. Najczęściej są nią zarażone dzikie zwierzęta mięsożerne, takie jak lisy, wilki, szopy pracze, zdziczałe koty, dzikie świnie i łasice. Zwierzęta domowe, np. psy i koty, również mogą się zarazić wścieklizną. Jej wirus przenoszony jest wraz ze śliną chorego zwierzęcia, a do zakażenia człowieka dochodzi poprzez ugryzienie lub poprzez oślinienie zranionej skóry — wyjaśnia w rozmowie z „Kurierem Wileńskim” Rasa Liausėdienė z działu zarządzania chorobami zakaźnymi w NVSC.
Wścieklizna jest chorobą nieuleczalną. Jedynym sposobem na uratowanie życia osoby po ugryzieniu, zadrapaniu lub oślinieniu przez wściekłe zwierzę jest niezwłoczne udanie się do placówki medycznej w celu oceny ryzyka obrażeń i potrzeby szczepienia przeciwko wściekliźnie.
— Aby uchronić się przed wścieklizną, należy przede wszystkim unikać kontaktu z dzikimi lub nieznanymi zwierzętami. W przypadku ugryzienia przez własne, domowe zwierzę ważne jest odpowiednie opatrzenie rany. Jeśli krwawienie z rany nie jest poważne, nie należy go tamować. Ranę należy przemywać bieżącą wodą przez około 5 minut i zdezynfekować. Natomiast w wypadku ugryzienia przez chore lub nieznane zwierzę, najskuteczniejszym sposobem ochrony przed wścieklizną jest natychmiastowe zaszczepienie się, ponieważ choroba jest śmiertelna — podkreśla Rasa Liausėdienė.
Objawy u ludzi
Objawy wścieklizny u człowieka zależą od stadium choroby. Pierwsze stadium choroby to okres inkubacji wścieklizny, który trwa od 12 dni do kilku miesięcy. Długość okresu inkubacji zależy od miejsca ugryzienia (im bliżej głowy, tym krótszy okres inkubacji), ilości śliny, która dostała się do rany, specyfiki miejsca ugryzienia oraz układu odpornościowego zranionej osoby. W większości przypadków nie występują żadne objawy. Wirus namnaża się w miejscu ukąszenia i przemieszcza się do głównego układu nerwowego.
Drugie stadium choroby to okres prodromalny, który trwa od 2 do 10 dni. Objawy na tym etapie mogą być podobne do wielu innych chorób. Są to: gorączka, zmęczenie, ból głowy, utrata apetytu, nudności i wymioty, wrażliwość w miejscu ugryzienia, swędzenie lub ból.
Na ostatnim etapie występują ostre objawy neurologiczne. Trwają one od kilku dni do tygodnia, ale szybko postępują. Choroba przechodzi w cięższe objawy neurologiczne i dzieli się na dwie główne formy: encefalityczną i paralityczną. Postać encefalityczna charakteryzuje się: niepokojem i pobudzeniem, hydrofobią (lękiem przed wodą), aerofobią (lękiem przed powietrzem), ślinieniem się, halucynacjami i agresywnym zachowaniem. Postać paralityczna charakteryzuje się: paraliżem, zmniejszoną wrażliwością, apatią, często przechodzącą w śpiączkę.
Objawy u zwierząt
U zwierząt choroba trwa od jednego do ośmiu dni. Chore zwierzęta zmieniają całkowicie swoje zachowanie. Zwierzęta domowe, które były zawsze spokojne, stają się agresywne i odwrotnie. Dzikie zwierzęta przestają bać się ludzi i blisko do nich podchodzą. Wyglądają na chore, wymęczone, czasami mają też porażenia kończyn, zaburzenia połykania i wyciek śliny. Po tym okresie zwierzęta zdychają.
Czytaj więcej: Wiosenne szczepienia dzikich zwierząt