Swą pomocną dłoń już trzeci rok z rzędu do nas wyciągają nasi rodacy z Polski. To się stało naprawdę piękną tradycją i co roku nas odwiedza Święty Mikołaj. Ten rok nie jest wyjątkiem, 8 grudnia do nas zawitał święty Mikołaj w postaci Czcigodnego Księdza proboszcza Ryszarda Umańskiego z kościoła NMP Częstochowskiej w Częstochowie.
Święty Mikołaj przybył do nas wraz ze swoimi Aniołami, ludźmi wielkiego serca. Ten dzień jest wyjątkowym dla nas wszystkich, dzień pełen dobroci, radości i uśmiechu na twarzach dzieci.
Współpraca z Ks. Ryszardem Umańskim trwa już 3 lata. Z każdym rokiem pomóc dla Polaków mieszkających na Litwie jest coraz większa. Coraz więcej ludzi się angażuje do pomocy dla nas. Z każdym rokiem coraz więcej dzieci otrzymują paczki, a paczki tylko się zwiększają. W tym roku akcja pomocy Polakom mieszkającym na Litwie odbyła się w Kowalczukach i Mickunach oraz Jaszunach (rejon solecznicki).
Starosta gminy w Mickunach Pani Renata Mickiewicz gościła ks. Ryszarda wraz z całą ekipą na swoim terenie. Akcja rozpoczęła się w żłobku przedszkolu w Mickunach, dokąd 8 grudnia o godz. 10.00 zawitał Święty Mikołaj wraz ze swoimi Aniołami. Na początku zabrała głos Dyrektor żłobka przedszkola w Mickunach Pani Bożena Stelmakowa, krótko przewitała gości i Świętego Mikołaja, a dzieci z żłobka przedszkola w Mickunach z wielką radością zaśpiewały i zatańczyły. Następnie na spotkanie z Mikołajem przybyło do nas sąsiednie przedszkole z Ławaryszek, dzieci również zaprezentowały kilka deklamacji i piosenek dla Mikołaja. Wspólna zabawa z Mikołajem sprawiła wiele radości dla każdego dzieciaka. A najwięcej radości oczywiście było z otrzymanych prezentów, ponieważ każde dziecko, każdy nauczyciel i wychowawca otrzymał paczkę. Mikołaj nie zapomniał nikogo, nawet dzieci z przedszkola w Kowalczukach, którzy nie dojechały do nas, ale jednak otrzymają prezenty od Mikołaja.
Po wspólnych zdjęciach i krótkiej przerwie pojechaliśmy z żłobka przedszkola do gimnazjum w Mickunach gdzie na Świętego Mikołaja już czekali dzieci z gimnazjum w Mickunach, gimnazjum im. Św. Jana Bosko w Egliszkach, gimnazjum im. Stefana Batorego w Ławaryszkach, gimnazjum im. Stanisława Moniuszki w Kowalczukach oraz dzieci z szkoły podstawowej im. Czesława Miłosza w Pakienie oraz dzieci ze szkoły podstawowej w Szumsku.
Fot. vrsa.lt
Na początku zabrała głos mer samorządu rejonu wileńskiego Pani Maria Rekść, która szczerze podziękowała za dobre i wielkie serce Ks. Ryszardu Umańskiemu oraz wszystkim, którzy się przyczynili do tej akcji pomocy Polakom w rejonie wileńskim. Również złożyła na ręce dyplomy podziękowania dla osób najbardziej w tym zasłużonych.
Gospodarze gimnazjum w Mickunach na czele dyrektorki Małgorzaty Radzewicz rozpoczęły swoje przedstawienie, deklamacją, piosenką i tańcem. Po czym zabrały głos dzieci z innych gimnazjum i szkół. Wszystkie przedstawienia były naprawdę wzruszające, a szczerość i miłość dzieci jest prawdziwa. Dzieci szczerze czekały i wołały Mikołaja, który przybył i wynagrodził każde dziecko prezentem. Również bez paczki nie został żaden dyrektor, nauczyciel i wychowawca. Prezentów było dużo od słodyczy, maskotek i piłek do drukarek, komputerów i kosiarek. Dzieci również nawzajem dzielili własnoręcznie zrobione prezenty dla Mikołaja i wszystkich gości. Po wspólnej zabawie z wielką goryczą, dzieci musieliśmy pożegnać się z Mikołajem i powiedzieć mu do miłych spotkań w następnym roku!
Po akcji dobroczynnej mieliśmy wspólne spotkanie w Ośrodku kultury w Mickunach. Z ust starosty gminy w Mickunach Pani Renaty Mickiewicz płynęły słowa podziękowania, jednak trudno przekazać słowami wyrazy podziękowania dla Ks. Ryszarda Umańskiego i dla wszystkich, którzy się przyczynili do tej akcji, przecież w ten dzień około 600 dzieci otrzymało prezenty, gminy mickuńska i kowalczucka otrzymały paczki żywnościowe, które będą rozdawane osobom potrzebującym.
To nie jest prosto akcja dobroczynna, to jest szczere i wielkie serce Polaka do swoich rodaków mieszkających na kresach. Jesteśmy wdzięczni wszystkim i każdemu z osobna, przecież to, co czynicie jest naprawdę wielkim dziełem, o którym my nigdy nie zapomnimy.
Podział na „prawdziwych ludzi” oraz na tych innych… – nieprawdziwych? – nie wydaje mi się trafny. Myślę, że wszyscy ludzie czasami są „prawdziwi”. I wszyscy bywamy łajdakami. Taka jest natura ludzka. Każdy popełnia błędy, każdy się myli i każdy ma ograniczone możliwości… Bardzo różne są te ograniczenia. Jedni rodzą się z talentami i idą wesoło przez życie, inni są upośledzeni od samego początku – fizycznie lub umysłowo… Niektórych spotyka pech na każdym kroku, a inni rodzą się w bogatych rodzinach i już z chwilą urodzenia wiadomo jest, że przez całe życie będą bogaczami nie przykładając swojej ręki do tego. Nie ma sprawiedliwości na tym świecie. A ci upośledzeni, to już chyba napewno nie mają szans zostać „prawdziwymi ludźmi”. I jak to nazwać? Pech, zawinienie tych biedaków, czy może jeszcze inaczej?