— Święta Agata jest patronką Sycylii, Katanii oraz ludwisarzy. Szczególną opieką otacza kobiety karmiące i cierpiące na choroby piersi. Jej wspomnienie, obchodzone 5 lutego, wiąże się z licznymi zwyczajami. W niektórych rejonach błogosławi się wówczas chleb, sól i wodę, które mają chronić przed pożarami i piorunami. Poświęcone pieczywo wrzucano do ognia, by uchronić domostwa przed płomieniami, a bydło karmiono poświęconą solą, by zabezpieczyć je przed chorobami. W ikonografii św. Agata przedstawiana jest w długiej szacie, często z palmą męczeństwa, kleszczami symbolizującymi jej cierpienia oraz misą, na której spoczywają jej odcięte piersi. Atrybuty te podkreślają jej niezłomność i siłę ducha — opowiada w rozmowie z „Kurierem Wileńskim” diakon Adam M. Dunst OFM Conv, franciszkanin, który posługuje obecnie w Kłajpedzie.
Patronka Sycylii
Św. Agata, zwana również Sycylijską, jest jedną z najbardziej czczonych świętych w Kościele katolickim. Jej imię, wywodzące się z języka greckiego, oznacza „dobrą”, co idealnie oddaje jej niezłomny charakter i poświęcenie dla Chrystusa.
Agata urodziła się około 235 r. w Katanii na Sycylii. Od najmłodszych lat była wychowywana w duchu chrześcijańskim i wcześnie zdecydowała się poświęcić życie Bogu, składając śluby dziewictwa. Jej niezwykła uroda zwróciła uwagę Kwincjana, rzymskiego namiestnika wyspy, który zapragnął poślubić młodą dziewczynę. Kiedy Agata odrzuciła jego zaloty, rozgniewany senator postanowił ją ukarać. W czasach prześladowań chrześcijan za panowania cesarza Decjusza jej odmowa stała się pretekstem do brutalnych represji.
Niezłomna męczennica
— Kwincjan najpierw próbował złamać wolę Agaty, powierzając ją opiece Afrodyssy — kobiety prowadzącej dom publiczny. Mimo licznych prób poniżenia, Agata pozostała niezłomna w wierze. Rozwścieczony namiestnik nakazał jej tortury, które obejmowały między innymi odcięcie piersi. Pomimo tych cierpień, Agata nie wyrzekła się Chrystusa. Według podań w nocy ukazał się jej święty Piotr, który cudownie uleczył jej rany. Niedługo potem Katanię nawiedziło potężne trzęsienie ziemi, które zabiło wielu pogan, co interpretowano jako znak Bożego gniewu. Przerażony namiestnik nakazał przerwać tortury, jednak niedługo później kolejny raz pojmano Agatę. Tym razem poniosła ona śmierć męczeńską. Wrzucona została na rozżarzone węgle. Jej śmierć miała miejsce 5 lutego 251 r. — opowiada duszpasterz.
Dziedzictwo św. Agaty
Ciało św. Agaty zostało pochowane przez chrześcijan w Katanii. Wkrótce jej kult rozprzestrzenił się daleko poza Sycylię. Papież Symmachus w V w. wzniósł na jej cześć bazylikę w Rzymie, a kolejne świątynie poświęcone Agacie powstały z inicjatywy św. Grzegorza Wielkiego oraz papieża Grzegorza II. Do dziś jej relikwie są przechowywane w katedrze w Katanii, a jedną z najcenniejszych pamiątek po świętej jest jej welon, dzięki któremu wielokrotnie ocalono miasto przed katastrofami.
— Historia św. Agaty to nie tylko opowieść o cierpieniu, ale przede wszystkim o odwadze, wierze i niezachwianej wierności Chrystusowi. Jej przykład inspiruje wiernych na całym świecie, a jej kult pozostaje żywy do dziś. Św. Agata przypomina, że prawdziwa siła tkwi nie w ciele, lecz w niezłomnym duchu oddanym Bogu — zaznacza diakon Adam M. Dunst OFM Conv.
Czytaj więcej: Lutowe prośby modlitewne