Teatr jako przestrzeń wychowania i rozwoju. 25 lat Teatru „Wędrówka”

Jubileuszowa uroczystość zgromadziła licznych gości, w tym byłych i obecnych aktorów, ich rodziców, przyjaciół oraz miłośników teatru. W programie znalazły się: pokaz spektaklu „Mały Książę” w formie czarnego teatru, wspomnienia związane z dorobkiem zespołu oraz poczęstunek.

Działalność w teatrze uczy młodzież cierpliwości i wytrwałości. Przygotowanie spektaklu wymaga tygodni, a nawet miesięcy pracy – od prób przez naukę ról po dopracowanie najmniejszych detali. To proces, który kształtuje charakter, uczy radzenia sobie z niepowodzeniami i pokazuje, że sukces to wynik ciężkiej pracy i zaangażowania całego zespołu.

Nie można też zapomnieć o tym, że teatr rozwija wyobraźnię i kreatywność. Młodzi aktorzy uczą się interpretowania tekstów, wyrażania emocji i budowania postaci. Każda rola to nowe wyzwanie, które zmusza do refleksji nad sobą i światem. Wcielanie się w różne postacie pozwala lepiej zrozumieć innych ludzi, ich emocje, motywacje i problemy, co ma ogromne znaczenie w kształtowaniu wrażliwości społecznej i emocjonalnej.

Dla jednej z byłych aktorek to spotkanie było podróżą w czasie: „Wczorajszy wieczór był naprawdę wyjątkowy – przytulny, ciepły i pełen wspomnień. Jubileusz 25-lecia Teatru »Wędrówka« zgromadził tak wielu ludzi, których łączy wspólne uczucie – miłość do teatru. (…) Jak dobrze było zobaczyć pełną salę ludzi – tych, którzy grali przede mną, w moich czasach i po naszej generacji”.

Teatr przez 25 lat swojej działalności nie tylko kształtował młodych artystów, lecz także wychowywał świadomych, otwartych i empatycznych ludzi. To miejsce, które daje młodzieży przestrzeń do rozwoju, eksperymentowania i odkrywania siebie. Uczy nie tylko, jak stać na scenie, ale przede wszystkim, jak odnaleźć swoją drogę w życiu.

Wartości przekazywane przez teatr

Podczas uroczystości nie zabrakło słów wdzięczności dla Bożeny Bieleninik, która przez wszystkie te lata była sercem i duszą zespołu. Nie tylko reżyserowała spektakle, lecz także wspierała swoich podopiecznych, dbając o każdy szczegół przedstawień – od scenariuszy przez scenografię po kostiumy i rekwizyty. W przygotowania spektakli zaangażowanych było wiele osób, które szyły kostiumy, przygotowywały rekwizyty, tworzyły dekoracje i dbały o to, by wszystko było dopracowane w najmniejszych szczegółach.

Sama jubilatka z wielką skromnością przyjęła gratulacje, mówiąc: „Za dużo. Za dużo uwagi, przecież to nie tylko moja zasługa!”. Wielu aktorów podkreślało jednak, że to właśnie pani Bożena jest siłą napędową teatru. „Będąc częścią Wędrówki, nauczyliśmy się nie tylko gry aktorskiej, ale także współpracy, odpowiedzialności i otwartości na drugiego człowieka. To wszystko zawdzięczamy naszej reżyserce”.

Jednym z najbardziej wzruszających aspektów jubileuszu była obecność aktorów różnych pokoleń – od najstarszych wychowanków, którzy rozpoczynali działalność teatru, po obecnych uczniów gimnazjum. Przez lata w spektaklach brali udział nie tylko uczniowie, ale także nauczyciele i rodzice, co czyni Wędrówkę unikatowym zjawiskiem na teatralnej mapie Litwy. Teatr niejednokrotnie zdobywał nagrody na konkursach i festiwalach teatralnych, zarówno na Litwie, jak i w Polsce.

Jeden z rodziców podkreślił: „To, co pani Bożena stworzyła, to nie tylko teatr, ale prawdziwa rodzina. Mój syn nie tylko pokochał wasze spektakle, ale także odnalazł w teatrze swoją żonę”.

Działalność w teatrze to nie tylko nauka rzemiosła aktorskiego. To również rozwój kompetencji społecznych, które mają kluczowe znaczenie w życiu każdego człowieka. Uczniowie uczą się pracy zespołowej, odpowiedzialności i odwagi w wyrażaniu siebie. Pokonują tremę, nabierają pewności siebie i uczą się empatii poprzez wcielanie się w różne role.

Wielu uczestników teatru wspomina również niezapomniane podróże i doświadczenia, jakie zdobywali podczas festiwali i konkursów. Jeden z aktorów wspominał wyjazd do Suwałk, gdzie wystawiano spektakl „Brat naszego Boga”: „Osoby, które nas gościły i obserwowały nasze próby, być może do dziś zastanawiają się, jak po tak chaotycznych przygotowaniach udało nam się zaprezentować tak wyjątkowo dopracowany spektakl”.

Tego rodzaju doświadczenia pomagają młodzieży rozwinąć wytrwałość i zdolność do pracy w stresujących warunkach. Działalność w teatrze staje się więc nie tylko okazją do rozwijania talentu artystycznego, lecz także szkołą życia.

Teatr daje uczniom także coś jeszcze – poczucie przynależności. Wielu młodych ludzi odnajduje w teatrze swoje miejsce, grupę wsparcia, przyjaciół na całe życie. To przestrzeń, w której każdy może się rozwijać w swoim tempie i odnaleźć własny głos. Dla wielu uczestników teatr stał się miejscem, które pozwoliło im uwierzyć w siebie i odkryć własne pasje.

Czytaj więcej: Bożena Bieleninik: „To dobry czas, by zadawać pytania babciom i dziadkom”

Przyszłość teatru

Mimo że jubileusz był czasem podsumowań i wspomnień, nie zabrakło planów na przyszłość. Teatr „Wędrówka” wciąż rozwija się i inspiruje nowe pokolenia młodych artystów. Bożena Bieleninik mimo upływu lat wciąż z pasją i energią prowadzi zespół, a kolejne pokolenia uczniów mają szansę odkrywać magię teatru. „Dziękuję wszystkim, którzy byli i są częścią Teatru »Wędrówka«. Trzy rzeczy są potrzebne, by istniał teatr: aktorzy, przestrzeń oraz widzowie, i to dla was warto było poświęcić te wszystkie lata” – podsumowała wzruszona jubilatka.

Jubileusz teatru stał się nie tylko świętem wspomnień, ale także inspiracją do dalszego rozwoju. Bo jak podkreślali wszyscy zgromadzeni, Wędrówka to nie tylko teatr – to miejsce, które kształtuje osobowość i łączy pokolenia. 

Prywatnie dodam, że od 2007 r. miałam okazję z dużym zainteresowaniem obserwować pracę pani Bożeny, zaangażowanie uczniów oraz stopniowo stawać się częścią Teatru „Wędrówka” – najpierw jako opiekunka podczas wyjazdów, następnie wspierając administracyjnie działalność teatru, a w końcu także jako aktorka. 100 lat, Wędrówko!

Czytaj więcej: XXVI edycja Festiwalu Teatrów Szkolnych

Artykuł opublikowany w wydaniu magazynowym „Kuriera Wileńskiego” Nr 10 (28) 08-14/03/2025