Więcej

    Kategoria: Historia

    Na naszych łamach …

    Przed 41 laty: W naszej stolicy Oto zabawne domki z tektury z kolorowymi obrazkami na temat bajek. Wsypuje się do nich cukierki oraz inne słodycze...

    Na naszych łamach…

    Przed 60 laty: Produkcja ponad plan Syrena fabryczna ogłosiła koniec zmiany. Stanęły motory, zatrzymały się  obrabiarki i maszyny, opuścili swe miejsca robotnicy. Jedynie w biurze...

    Wędrówki ulicami wileńskimi: niezwykła biografia Oskara Miłosza

    Ulica nosi imię Oskara Miłosza, krewnego poety i eseisty, laureata Nagrody Nobla — Czesława Miłosza.

    Na naszych łamach…

    Przed 50 laty: Wielonarodowościowa rodzina Tak koledzy nazywają brygadę ślusarzy-remontowców z Wileńskiej Fabryki Wierteł. Jej członkowie jako jedni z pierwszych w Wilniusie poprosili, aby podnieść...

    Wędrówki ulicami wileńskimi: Literacka – klimat dawnych czasów

    Wąska, kręta i wyjątkowo malownicza uliczka Literacka (Literatų) biegnie od ul. Zamkowej ku Wilence w kierunku kościoła św. Michała. W XIX wieku mieściło się przy niej wiele księgarni i antykwariatów, stąd pochodzi nazwa.

    Na naszych łamach …

    Szkole Podstawowej w Borejkowszczyźnie nadać imię Syrokomli W budynku, gdzie się obecnie mieści borejkowska szkoła podstawowa, mieszkał i tworzył w wieku ubiegłym słynny poeta polski Ludwik Kondratowicz (Władysław Syrokomla).

    Wędrówki ulicami wileńskimi: O świętym Kazimierzu — patronie Litwy

    Dziś powędrujemy uliczką św. Kazimierza (Šv. Kazimiero g.).

    Wędrówki ulicami wileńskimi: O zasłużonym rodzie Sawiczów

    Ulica Sawicz (Savičiaus g.) początek bierze przy Placu Ratuszowym i biegnie w kierunku ulicy Bakszty (Bokšto g.).

    Powrót do historii dziennika

    W rejonie szweńcziońskim bawiła delegacja kobiet z województwa białostockiego, aktywistek Ligi Kobiet PRL.

    POWRÓT DO HISTORII DZIENNIKA

    Stare pożółkłe karty gazet. Niby już martwe, od dawna będące w zbiorach bibliotek, archiwów. A jednak wciąż żywe, poprzez zamieszczoną tu informację będącą świadectwem...

    Wędrówki ulicami wileńskimi: Montwiłł — wielki filantrop

    Dziś — nie o jednej ulicy, lecz o kilku. Każda z nich ma własną nazwę, łączy je zaś jedna wspólna nazwa — Kolonia Montwiłłowska. Jest to najstarsza spółdzielnia mieszkalna w Wilnie. Należą do niej 22 kamienice. Obejmuje trzy ulice: J. Tumo-Vaižganto , J. Savickio oraz Kražių.

    Wędrówki ulicami wileńskimi: Co się działo na Skopówce…

    Jan Konrad Obst, który urządził we własnym domu przy zaułku Bernardyńskim 11 muzeum Adama Mickiewicza (obecnie należące do państwowego Uniwersytetu Wileńskiego, dawnej im. Stefana Batorego)

    Wędrówki ulicami wileńskimi: Andrzej Wolan, humanista z epoki Batorego

    Andrzej Wolan urodził się ok. 1530 r. w zachodniej Wielkopolsce. Tak się potoczyły jego losy, że znalazł się w Wilnie.

    Wędrówki ulicami wileńskimi: Rotund — postać barwna i ciekawa

    Jego właściwe nazwisko brzmiało Augustyn Mielecki, Mieleski. Z powodu budowy ciała nazwano go Rotundem (łac. rotundus — okrągły) i właśnie pod tym nazwiskiem jest...

    Wędrówki ulicami wileńskimi: Gdzie sady Strumiłły?

    Ulica Juozapo Strumilos, czyli Józefa Strumiłły - tak brzmi prawdziwe nazwisko zasłużonego dla Wilna botanika, sadownika, ogrodnika, adwokata, działacza społecznego - znajduje się na obrzeżach miasta, w dzielnicy Naujininkai. Niczym szczególnym się nie wyróżnia.

    Wędrówki ulicami wileńskimi: Śladami Szymona Konarskiego

    Ulica im. Szymona Konarskiego (Simono Konarskio g-vė) jest jedną z najdłuższych ulic wileńskiego Nowego Miasta (Naujamiestis). Początek bierze od ul. J. Basanavičiusa (dawniej — Wielka Pohulanka), przecina ul. V. Pietario i kończy się przy ul. Geležinio vilko.

    Skarbiec Kaplicy Ostrobramskiej

    W skarbcu kaplicy przechowywane są dzisiaj także dary symboliczne, najczęściej pozostawiane przez grupy pątników z zagranicy.

    Wota w Ostrej Bramie

    Wota to ofiarowane przez wiernych znaki wdzięczności, które świadczą o łaskach otrzymanych za wstawiennictwem Matki Miłosierdzia. Większość z nich przypomina serduszka, figurki modlących się ludzi, ich oczy, ręce, nogi.

    Katyń — wiecznie krwawiąca rana (3)

    Groby oficerów polskich w Katyniu po raz pierwszy zostały odkryte latem 1942 roku przez Polaków przymusowo pracujących w ramach TODT z pociągu Bauzug(...)

    Katyń — wiecznie krwawiąca rana (1)

    Przed miesiącem Europejski Trybunał Praw Człowieka uznał ws. zbrodni katyńskiej, że nie może ocenić rosyjskiego śledztwa prowadzonego w latach 1990-2000.

    Rodem z Brasławszczyzny: Historia rodziny Wyrwiczów (1)

    Wiadomo powszechnie, że to nie wielkie rody magnackie stanowiły o sile i potędze Rzeczypospolitej, lecz rycerstwo — średnia i drobna szlachta, zarówno ta koronna, jak również litewska i ruska. Do takiej szlachty zaliczają się Wyrwicze, starorusiński bojarski ród z okolic Orszy we współczesnej wschodniej Białorusi.

    17 września 1939 roku: Ejszyszki – sowiecka okupacja

    Swe wspomnienia chciałbym zacząć słowami Czesława Miłosza, jakie wygłosił w Sztokholmie w 1980 roku.

    Spekulacje nad przyimkiem — „w Litwie” czy „na Litwie”?

    Skromny przyimek „na” już od dawna jest przedmiotem kontrowersji.

    Artykuły z historii Wilna: drobiazgi wileńskie

    Altaria Jasińskiego figuruje w książce prof. Juliusza Kłosa (1881-1933) Wilno.

    Uniwersytet Wileński po włączeniu Wilna do Litwy w 1939 roku

    „Gdyby światło nie zapaliło się w Wilnie, zgasłoby w Polsce całej” — tak pisał niegdyś o Uniwersytecie Wileńskim Stanisław Staszic, wybitna postać polskiego Oświecenia, filozof, publicysta, mąż stanu.

    Powstanie styczniowe w Wilnie i okolicy oraz represje popowstaniowe (2)

    Znanym w Wilnie sztyletnikiem był Jan Bieńkowski (1837-1863), felczer, policjant i sztyletnik w organizacji warszawskiej, wysłany do Wilna — jak podają J. Sikorska-Kulesza i T. Bairašauskaitė — przez Rząd Narodowy.

    Zakony katolickie żeńskie w Wilnie (3)

    Przed I wojną światową w Wilnie zamieszkały zakonnice ze Zgromadzenia Sióstr Służek Najświętszej Maryi Panny Niepokalanej.

    Zakony katolickie męskie w Wilnie (1)

    Poczynając od czasów Mendoga, Wilno chętnie przyjmowało do siebie różne zakony katolickie.

    Życie domowe mieszczan wileńskich w końcu XVI — początku XVII wieku (2)

    Ożywieni wielką gorliwością religijną i zręcznością w przeprowadzaniu swoich celów, jezuici przystąpili do akcji z nieznanym dotąd w Wilnie rozmachem.

    Życie domowe mieszczan wileńskich w końcu XVI — początku XVII wieku (1)

    Życie domowe mieszkańców Wilna w XVI-XVII w. badacze tego okresu na podstawie zachowanych dokumentów(...)

    Stosunki kulturalne w Wilnie w XVI-XVII wiekach (3)

    Ożywieni wielką gorliwością religijną i zręcznością w przeprowadzaniu swoich celów, jezuici przystąpili do akcji z nieznanym dotąd w Wilnie rozmachem.

    Stosunki kulturalne w Wilnie w XVI-XVII w. (1)

    W XVI wieku na terenie Wilna pojawiają się pierwiastki kultury zachodniej, którą szerzyli, obok kultury wschodniej, głównie mieszkający tu Polacy.

    Mieszkańcy Wilna w wieku XIV i później (2)

    Tatarzy w Wilnie. Tatarów sprowadził z Krymu wielki książę Witold. Osadnikami byli Tatarzy ze Złotej Ordy.

    Mieszkańcy Wilna w wieku XIV i później (1)

    Element litewski w Wilnie, które leży na granicy etnicznej białorusko-litewskiej, i które po unii polsko-litewskiej z 1385 roku ulegało procesowi polonizacj(...)

    Druga wojna polska (4)

    Berezyna — świadek tragicznych listopadowych dni 1812 roku. Okrzyki, lament i rozkazy słyszało się w różnych językach.

    Wydatki miasta i życie gospodarcze Wilna (3)

    Ówczesny handel (XVI-XVII w.) wileński szedł do Polski, Prus i Moskwy, następnie do Inflant, Węgier i Lewantu, czyli na Wschód.

    Wydatki miasta i życie gospodarcze Wilna (1)

    Magistrat wileński w końcu XVI i do połowy XVII wieku miał wiele wydatków. Do nich zaliczano dary wręczane przez obywateli królowi i królowej z okazji koronacji, a także przy wjazdach pary monarszej do Wilna. Opłacano wystawianie bramy na przyjazd króla i jego powitanie.

    Herb i władze Wilna w XVI-XVII w. (2)

    Po uzyskaniu przywileju Zygmunta I z 1522, zwalniającego mieszczan od straży na zamku, obowiązany był magistrat do utrzymywania 24 uzbrojonych strażników dla zapewnienia miastu bezpieczeństwa oraz dla egzekutywy zarządzeń władz i wyroków sądowych.

    Herb i władze Wilna w XVI-XVII w. (1)

    W 1387 r. Jagiełło nadał Wilnu przywilej na prawo magdeburskie, inaczej prawo niemieckie, jako wzór przy organizacji samorządowej w mieście Wilnie.

    Druga wojna polska (2)

    Dramatyczne zmagania w bitwie nad Berezyną, tragiczne również dla naszego polskiego żołnierzaoraz wspaniała victoria orszańska(...)